Јапонски меч
Јапонски меч (јапонски: 日本刀) — едноостро оружје, произведено со користење на традиционална јапонска технологија од повеќеслоен челик со контролирана содржина на јаглерод. Името се користи и за означување на едноостар меч со карактеристичен облик на благо закривено сечило, кое било главното оружје на самурајскиот воин. Според стручњаци, низ историјата се направени повеќе од 2 милиони јапонски мечеви, од кои околу 100 илјади примероци миговно се чуваат во Јапонија, а најголемата збирка е во САД и вклучува повеќе од 300 илјади сечила (извезени од Јапонија по Првата светска војна).[1][2]
Јапонската технологија за правење железни мечеви почнала да се развива во VIII век и до XIII век достигнала највисоко совршенство. Околу илјада години, обликот на мечот останал практично непроменет, малку менувајќи се главно во должина и степен на свиткување во согласност со развојот на тактики за блиска борба. Мечот Кусанаги-но цуруги е еден од трите древни регалии на јапонскиот император во јапонското општество, мечевите исто така имале обредно и магично значење.
Наводи уреди
- ↑ Nagayama, Kokan (1997). The Connoisseur's Book of Japanese Swords. Kodansha International. стр. 49. ISBN 4-7700-2071-6.
- ↑ Hunter, Authors: Edward. „The Japanese Blade: Technology and Manufacture | Essay | The Metropolitan Museum of Art | Heilbrunn Timeline of Art History“. The Met’s Heilbrunn Timeline of Art History (англиски). Посетено на 2024-04-19.
Надворешни врски уреди
|
