Традиционална изработка на виолина во Кремона
Традиционалната изработка на виолини во Кремона (италијански: Saperi e saper fare liutario della tradizione cremonese) била прогласено за нематеријално културно наследство од страна на УНЕСКО во 2012 година, за време на седмата седница на Меѓувладиниот комитет во Париз.[1][2] Традиционалната изработка на виолини во Кремона била древна форма на ракотворби типична за Кремона, каде што гудачките инструменти како виолини, виоли, виолончело и контрабаси се изработувале од 16 век.
| Традиционална изработка на виолини во Кремона
Нематеријално културно наследство на УНЕСКО |
|---|
 |
| Држава Италија |
| Наводи 00719 |
| Регион Европа и Северна Америка |
| Историја на натписот 2012 (7-ма сесија) |
| Листа Претставник |
 |
Техника
уреди
Техниките развиени од изработувачите на виолини во Кремона за изработка на жичени инструменти имале уникатно значење во светот на музиката. Кремонските изработувач на виолинии ја стандардизирале фамилијата на инструменти на виолини, а техниките за изработка на виолина Кремонеза сè уште се сметаат за најдобри во светот.
Секој инструмент бил рачно изработен и склопен со повеќе од 70 различни обликувани парчиња дрво. Секој дел од новата виолина барал одредена техника, континуирано приспособена според различниот акустичен одговор на секое парче дрво: поради оваа причина, невозможно било да се добијат две идентични виолини. Секој дел од виолината требало да биде изработен со одреден вид дрво, внимателно одбрано и природно исушено. Грижата потребна за секој процес, како и уникатните квалитети на секое парче дрво ја правеле индустријализацијата невозможна.[3]
Традиционалниот изработувач на виолини од Кремон не користел индустриски или полуиндустриски делови, а виолината била внимателно лакирана со рака, никогаш не се прскала. Многу од елементите на музичкиот инструмент се чини дека биле украсни, но служеле за невидлива цел (често или да ја подобриле проекцијата, тонот или да заштитиле од потенцијално оштетување.[3]
Процесот на изградба на виолина го следи лично изработувачот на виолина во секоја фаза, од дрвото до готовиот инструмент: поради оваа причина, производителите на виолина во Кремона можеле да направат само 3-6 виолини годишно.[3]
Традиционалниот изработувач на виолина морало да има длабинско познавање на природните материјали што се користиле, како и техниките кои се пренесувале од генерација на генерација преку зборови, гестови и навики споделени уште од 16 век, кога изработката на виолина во Кремона станала популарна, благодарение на вештините од куќата на Амати, потоа подобрен и рафиниран од Страдивари, Гуарнери, Франческо Ругери, Винченцо Ругери и Бергонци.[3]
Заштита
уреди
Древната традиција на изработка на виолина во Кремона била заштитена од две надзорни тела: Конзорциумот за производители на виолини Страдивари и Италијанската асоцијација за изработка на виолина, која претставувала повеќе од 140 занаетчии.[3] Покрај тоа, Меѓународното училиште за изработка на виолини во Кремона (Scuola Internazionale di Liuteria di Cremona) било основано во Кремона на 12 септември 1938 година.[4]
По признавањето од УНЕСКО, во 2013 година бил отворен новиот Museo del violino (Музеј на виолина) во Платата на уметноста во Кремона, целосно реновиран и со нов аудиториум за слушање музика свирена со стари и нови инструменти направени во Кремона.[5]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ „Traditional violin craftsmanship in Cremona“. UNESCO (англиски, француски, и шпански). Посетено на 2017-02-07.
- ↑ „Decision of the Intergovernmental Committee: 7.COM 11.18“. UNESCO.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 „Nomination file no. 00719“. 2012.
- ↑ „Scuola Internazionale di Liuteria“. Архивирано од изворникот на 2016-10-29. Посетено на 2017-02-13.
- ↑ „Museo del violino“.
Надворешни врски
уреди- „Traditional violin craftsmanship in Cremona“. UNESCO (англиски, француски, и шпански).
- „Museo del violino“.
- „Scuola Internazionale di Liuteria“. Архивирано од изворникот на 2017-01-18.
- „Archiviodellaliuteriacremonese.it“.
- „Cremona - the early Lombard history of Italian violin making“.