Суперкритична течност
Суперкритична течност (СКТ) е било која супстанца на температура и притисок над нејзината критична точка, каде не се разликуваат посебни течна и гасовита состојба. Таа може да ефузира низ цврсти тела како гас и да раствори материја како течност. Близу критичната точка, мали промени во притисокот и температурата придонесуваат до големи промени во густината на суперкритичната течност, па многу нејзини својства може лесно да се подесат.[1] Понекогаш многу компресираните течности, кога притисокот е над критичната точка, но температурата е субкритична, исто така се нарекуваат суперкритични течности.[2]
Суперкритичните течности природно се наоѓаат во атмосферите на гасовитите џинови Јупитер и Сатурн, а веројатно и во тие на ледените џинови Уран и Нептун. Многу индустриски и лабораториски процеси ги користат како замена за органски растворувачи. Јаглерод диоксид и вода се најчесто користените суперкритични течности во процеси како декафеинезација и производство на електрична енергија.[3][4]
Наводи
уреди- ↑ Strong, Steven E.; Shi, Liang; Skinner, J. L. (2018-08-28). „Percolation in supercritical water: Do the Widom and percolation lines coincide?“. The Journal of Chemical Physics. 149 (8): 084504. doi:10.1063/1.5042556. ISSN 0021-9606.
- ↑ Raju, Muralikrishna; Banuti, Daniel T.; Ma, Peter C.; Ihme, Matthias (2017-06-08). „Widom Lines in Binary Mixtures of Supercritical Fluids“. Scientific Reports (англиски). 7 (1): 1–10. doi:10.1038/s41598-017-03334-3. ISSN 2045-2322.
- ↑ Kuvendziev, Stefan; Lisichkov, Kiril; Zeković, Zoran; Marinkovski, Mirko (2014-08-01). „Artificial neural network modelling of supercritical fluid CO2 extraction of polyunsaturated fatty acids from common carp (Cyprinus carpio L.) viscera“. The Journal of Supercritical Fluids (англиски). 92: 242–248. doi:10.1016/j.supflu.2014.06.007. ISSN 0896-8446.
- ↑ Hofmeister, J.; Waata, C.; Starflinger, J.; Schulenberg, T.; Laurien, E. (2007-08-01). „Fuel assembly design study for a reactor with supercritical water“. Nuclear Engineering and Design (англиски). 237 (14): 1513–1521. doi:10.1016/j.nucengdes.2007.01.008. ISSN 0029-5493.