Старотуркиски јазик

Старотуркиски јазик, орхонски туркиски или староујгурски јазик — најстариот документиран туркиски јазик, пронајден на натписи од Ујгурите во периодот од 7 до 13 век. Не можеме да кажеме дека директно ујгурскиот јазик потекнува од овој јазик, но има доста елементи што укажуваат на таа теорија.

Старотуркиски јазик
Зборуван во:	Средна Азија
Регион:	Средна Азија
Исчезнување:	13 век, се развил во ујгурски јазик
Јазично семејство:	алтајски  Туркиски јазици   Старотуркиски јазик
Писмо:	Арапска азбука, Арамејска азбука, Брахамска азбука
Јазични кодови
ISO 639-1:	нема
ISO 639-2:
ISO 639-3:	id=otk otk

Фонологија

Стариот туркиски јазик има 9 самогласки a, e, ė, i, ï, o, ö, u, ü. Согласките се делат на звучни и безвучни и тие се следниве:

лабијални: p, v (β), m;

дентални: t, d (δ), n;

непчани: č, y, ń;

меконепчани: k (q, χ), g (γ), ŋ;

сибилантни: s, š, z;

ликвидни: r, l.