Староиндиска литература

Староиндиската литература била создавана од 2 милениум п.н.е. до 7 век од новата ера. Била создавана на индиска територија од страна на повеќе народи. Домородното население се викало драиди - земјоделци и ариевци. Во Индија во тој период имало поделба на населението по класи (касти): брахмани - свештеници, кшатри - вашја - шудри. Податоци за старите Индијци добиваме од старите археолошки наоѓалишта, од стари литературни текстови и од религијата.

Јазик

Староиндиската литература била пишувана на повеќе јазици и тоа: санскрит, пракрит и пали јазик, а средновековната индиска литература била пишувана на жив народен јазик.

Религија

На тероиторијата на стара Индија биле присутни повеќе религии, од кои најкарактеристични биле: брамаизам, монотеизам, а во 3 век п.н.е. се појавил и будеизам.

Литература

Најстарите текстови биле наречени веди(свето учење) - претставувале текстови со химни, молитви, бајачки, магични формули, клетви, филозофски песни, прирачници за верски церемонии и обреди. Најзначајна книга од староиндиската литература е книгата Ригведи, Упанишади - збирка на размислувања на аскетите и духовниците, за човекот, богот, светот, смртта, смислата на животот.

• Најстаро и најголемо епско дело е Махабхарата има 100,000 строфи, пишувано е од 4 век п.н.е. до 4 век нова ера. Делото е збогатено со епиздои(песни, легенди, басни), a најпозната епизода е Бхагавадгита. Махабхарата знали голема песна за племето Бхарата и самото дело претставува историско-јуначки еп.

• Рамајана - претставува еп кој е создаван од 3 век п.н.е. до 3 век од н.е. и има 24,000 шлоки(строфи).

• Панчататра претставува зборник од прозни текстови (приказни, басни, мудрости и вештини за владеење).

Извори

Учебник по македонски јазик и литература за прва година реформирано гимназиско образование