Грчка азбука

Грчката азбука (грчки: Ελληνικό αλφάβητο Ellenikó alphabeto) е збир од дваесет и четири букви кои се користат за пишување на грчкиот јазик уште од деветтиот век пред нашата ера. Таа е првата азбука која во тесна смисла, како систем за пишување, користи посебен симбол за секоја согласка и самогласка. Таа е најстарото азбучно писмо во континуирана употреба и до денес. Буквите исто така се користат и за прикажување на грчки цифри, почнувајќи од 2 век пр.н.е.

Оваа статија содржи специјални знаци. Без правилна поддршка, може да гледате прашалници, квадрати или други симболи.

„Грчка азбука“ на модерниот грчки јазик.

Грчка азбука
Α α Алфа	Ν ν Ни
Β β Бета	Ξ ξ Кси
Γ γ Гама	Ο ο Омикрон
Δ δ Делта	Π π Пи
Ε ε Епсилон	Ρ ρ Ро
Ζ ζ Зета	Σ σ ς Сигма
Η η Ета	Τ τ Тау
Θ θ Тета	Υ υ Ипсилон
Ι ι Јота	Φ φ Фи
Κ κ Капа	Χ χ Хи
Λ λ Ламбда	Ψ ψ Пси
Μ μ Ми	Ω ω Омега
Застарени букви
Ϝ ϝ Дигама	Ϛ ϛ Стигма
Ͱ ͱ Хета	Ϻ ϻ Сан
Ϟ ϟ Копа	Ϡ ϡ Сампи
Ϸ ϸ Шо
диајакритици

Грчката азбука е потомок на феникиската азбука и е основа за многу други азбуки во Европа и во Блискиот Исток, вклучувајќи ја и латиницата. Во додаток на тоа што се користи за пишување на грчкиот јазик, нејзините букви се користат и како симболи во математиката и науката, за имињата на честички, имиња на ѕвезди, во имињата на клубови на братства и сестринства, во именувањето на тропски циклони и за други намени.