Стариот Вујадин

Стариот Вујадин (српски: Стари Вујадин) е српска епска (ајдучка) песна.

Содржина

Една девојка го колни своите очи кои не виделе како Турците од Ливно ги водат заробени стариот ајдук Вујадин, со неговите два сина - Милиќ и Вулиќ Вујадиновиќ. Кога се приближиле до Ливно, Вујадин им кажал на синовите дека Турците ќе ги мачат, но дека тие треба да бидат храбри и да не ги предадат своите другари и јатаците. Откако биле затворени три дена, Турците го извеле Вујадин и започнале да го мачат: најпрвин му ги скршиле нозете и рацете, а потоа му ги извадиле очите, барајќи од него да ги предаде другарите. И покрај мачењето, Вујадин бил цврст, велејќи дека штом не ги предал другарите, кога му ги кршеле нозете со кои бегал од потерите и кога му ги кршеле рацете со кои се борел, сигурно нема да ги предаде поради очите, кои биле лакоми по богатството на трговците што поминувале по планината.

Осврт кон песната

Ликот на Стариот Вујадин не е познат во историјата, но се претпоставува дека тој бил некој познат ајдук. Исто така, не се познати ниту неговите синови. Народниот пејач го претставил како сериозен, мирен, непоколеблив и решителен. Тој ја игра улогата на победник во мачењето, зашто дури со скршени раце и нозе, тој им се потсмева на Турците кои му ветуваат дека ќе му ги остават очите ако признае. Така, тој умира со гордост и до крајот останува човек пред другарите.