Готски роман: Разлика помеѓу преработките

Влијанието на готската фикција храни со задоволувачка форма на терор, ширење на задоволствата од Романтичната литература, што е релативно ново во времето на новелата на Волпол. Други карактеристични црти на готската новела, иницирани од Волпол, се мелодрамата и пародијата, (вклучувајќи ја и само-пародијата).

Готската литература е имтимно поврзана со Готската ренесансна архитектура од истото време. На начин сличен како кај враќањето на чистотата на преродбениците и рационализмот на неокласичниот стил на Свештенството, готската литература го отелотворува уживањето во екстремни емоции, возбуди од бестрашноста и стравопочит инхерентен на возвишеноста и потрага за атмосфера. Урнатините од готските градби побудуваат повеќе поврзани емоции со претставување на неизбежното распаѓање на чвечкото распаѓање – такво што бара да се дополни со лажни урнатини како во Англиските пејзажни паркови. Англиските готски писатели често ги поврзуваат средновековните градби со она што тие го гледаат како мрачен и застрашувачки период, окарактеризиран со сурови закони спроведувани со тортура и мистериозни, фантастични и суеверни ритуали. Во литературата, како што е анти-католичката, има европски димензии поддржани со романо-католичките испади како што е инквизицијата (во европските земји како Италија и Шпанија).

Основни ликови во готските романи се тирани, вилани, бандити, манијаци, бајронови херои, прогонети жени, жени заводнички, луди жени, вампири, врколаци, демони, ангели, паднати ангели, убавици и ѕверови, одмаздници, духови, оживеани скелети и Евреи скитници.