Никејско Царство: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с →Проширување: Правописна исправка, replaced: нтското царство → нтското Царство |
с Правописна исправка, replaced: Латинско царство → Латинско Царство (2), Латинското царство → Латинското Царство (2) |
||
Ред 41:
Во [[1204]] ГОДИНА, [[Список на византиски императори|византискиот цар]] [[Алексиј V Дука]] побегнал од Цариград откако градот бил нападнат од [[Четврта крстоносна војна|крстоносците]]. [[Теодор I Ласкарис]], зет на [[Алексиј III Ангел]], бил прогласен за цар, но тој исто така побегнал, во [[Никеја]] (денешен [[Изник]]) во [[Витинија]], откако сфатил дека ситуацијата во Цариград е безнадежна.
[[Латинско
Теодор Ласкарис не бил веднаш успешен, бдејќи бил поразен кај Поеманенум и Пруса (денешна [[Бурса]]) во 1204 година, но успеал да освои поголем дел од [[Мала Азија|Анадолија]] откако латинскиот цар [[Балдуин I]] морал да се брани од напад од бугарскиот цар [[Калојан]]. Теодор исто така ја поразил војската од Трапезунт, како и други помали соперници, со што дошол на чело на најсилната држава – наследничка. Во 1206 година, Теодор се прогласил за цар во Никеја.
Голем број на примирја и сојузи биле склучувани и растурани во следните неколку години бидејќи државите – наследници на Византија, Латинското
Теодор се обидел да го докаже неговото барање на царскиот престол со назначување на [[Цариградска патријаршија|Цариградски Патријарх]] во Никеја. Во 1219 година, тој се оженил со ќерката на латинската царица [[Јоланда од Фландрија]], но умрел во 1222 година и бил наследен од неговиот зет [[Јован III Дука Ватац]].
Ред 52:
==Проширување==
Стапувањето на престолот на Ватац било оспорувано од Ласкаридите, со [[севастократор]]ите Исак и Алексиј, браќа на Теодор I и барале помош од Латинското
Во 1224 година, латинското [[Солунско Кралство]], било освоено од [[Епирско деспотство|Епирското Деспотство]], но Епир потпаднал под бугарска контрола во 1230 година. Бидејќи Трапезунтското Царство не било доволно моќно, Никеја била единствената преостаната византиска држава и Јован III ги проширил териториите до [[Егејското Море]]. Во 1235 година, склучил сојуз со [[Иван II Асен]] од Бугарија, со што му се овозможило да го прошири своето влијание над [[Солун]] и Епир.
Во 1242 година, [[Монголи]]те ја нападнале селџучката територија источно од Никеја и иако се загрижил дека можат да го нападнат следно, тие ја елиминирале заканата од Селџуците. Во 1245 година, Јован стапил во сојуз со [[Светото Римско Царство]] преку бракот со [[Констанца II]] од Хоенштауфен, ќерка на [[Фридрих II]] . До 1248 година, Јован ги победил Бугарите и го обиколил целото Латинско
[[Теодор II Ласкарис]], синот на Јован III, се соочил со бугарска инвазија во [[Тракија]], но успешно ја одбранил територијата. Епир се побунил и склучил сојуз со [[Манфред од Сицилија]], а Теодор II умрел во 1258 година. Го наследил [[Јован IV Ласкарис]], но бидејќи сѐ уште бил дете негов регент бил генералот Михаил Палеолог. Михаил исто така се прогласил за цар (како [[Михаил VIII]]) во 1259 година и го одбил нападот од Манфред, епирскиот деспот, латинскиот [[Ахајско кнежество|принц од Ахаја]] во [[Пелагониската битка]].
| |||