Софокле: Разлика помеѓу преработките

За големата слава на Софокле сведочи верувањето на [[Стара Грција|старитеСтарите Грци]] дека богот [[Асклепиј]] често одел на гости кај поетот додека бил жив, дека живеел во неговата куќа, дека му бил домашен пријател и дека по [[смрт]]та на Софокле, лично го направил неговиот [[гроб]].<ref>Јован Дучић, ''Благо Цара Радована'' (друго издање). Београд: Laguna, 2018, стр. 310.</ref> Според [[Јован Дучиќ]], Софокле е централна личноста на античката драма, а заедно со [[Шекспир]] и [[Ибзен]], тој е еден од трите големи имиња на светската драма. Во неговите дела, божествата ја прогонуваат човечката раса од колено на колено и тој мрачен детерминизам ја претставува битката меѓу земјата и небото.<ref>Јован Дучић, ''Благо Цара Радована'' (друго издање). Београд: Laguna, 2018, стр. 298-299.</ref> [[Гете]] имал високо мислење за Софокле, нарекувајќи го голем поет и тврдејќи дека сите Софоклеви ликови во себе ја носат неговата возвишена душа.<ref>J. P. Ekerman, ''Razgovori sa Geteom: Poslednjih godina njegova života''. Beograd: Rad, 1960, стр. 27.</ref> Исто така, според Гете, сите ликови во драмите на Софокле имаат голема говорничка дарба и толку убедливо ги изложуваат мотивите на своето делување, што слушателот речиси секогаш е на страната на оној кој зборува последен на сцената. Од тоа се гледа дека Софокле во младоста се извежбал во [[Реторика|реторикатареторика]]та, оспособувајќи се да ги побара сите причини и привидни причини за некој предмет. Меѓутоа, според Гете, токму оваа голема способност го навела Софокле да прави и грешки, зашто во некои ситуации оди премногу далеку.<ref>J. P. Ekerman, ''Razgovori sa Geteom: Poslednjih godina njegova života''. Beograd: Rad, 1960, стр. 75.</ref>