Асинхрон режим на пренос: Разлика помеѓу преработките

Концептот на мрежите АТМ произлезе од активностите за стандардизација насочени кон развојот на Интегралните мрежи за дигиталните услуги (Integrated Services Digital Networks / ISDN). Во седумдесетите години на минатиот век беше јасно воспоставена тенденцијата кон целосна дигитализација на телефонските мрежи (со префрлувањепрефрлање на кола) и беше препознаена потребата од (на крај) проширување на дигиталнито поврзување на крајните корисници.

ISDN обезбедија воспоставување гласовни и податочни врски и се фокусираа исклучително на интерфејсот меѓу корисникот и мрежата и не се занимава со внатрешната организација на мрежата. Всушност, штом ќе влезеа во мрежата, гласовниот и податочниот собраќај, обично, се насочуваа кон различни мрежи со префрлувањепрефрлање на линии и префрлувањепрефрлање на пакети. Така, мрежниот оператор се уште беше оптоварен со сложена задача да управува со повеќе различни мрежи.

# За разликата од мрежите со заеднички медиум, АТМ не е ограничена со брзина или со растојание; нејзината природа, која е заснована на префрлувањепрефрлање и овозможува на АТМ да работи преку мрежите LAN, како и преку глобалните скелетни мрежи со брзини што се движат од неколку Mbps до неколку Gbps.

За употреба во UNI и во NNI дефинирани се различни заглавија на АТМ ќелиите. UNI е точката на поврзување меѓу крајниот корисник на АТМ и приватниот или јавниот префрлувачпрефрлач АТМ, или меѓу приватниот префрлувачпрефрлач АТМ и мрежата АТМ на јавниот преносник.

Полето VIP е долго 16 бита, па според тоа, овозможува дефинирање до 2^16=65.536 виртуелни канали по виртуелна патека. Полето VIP/VCI е локален идентификатор во дадена врска, а вредноста на полето се менува во секој префрлувачпрефрлач.

АТМ користи идентификатори на виртуелна патека и на виртуелни канали во заглавијата на ќелиите за да ја идентификува врската низ мрежата. Овие локално дефинирани идентификатори се користат за да ги проследат ќелиите што пристигнуваат во префрлувачотпрефрлачот до соодветна излезна порта. Во секој префрлувачпрефрлач се користат идентификатор VPI/VCI за да се пристапи до табелите што ја специфицираат излезната порта и идентификатор VPI/VCI што треба да се употреби за следната делница. На овој начин врската ја дефинира синџир на идентификатори по должината на мрежата. Како што е наведено погоре, мрежите АТМ обезбедуваат два основни типа поврзување. Перманентните виртуелни врски (permanent virtual connection/PVC) се долгорочни врски што, обично, се користат од страна на мрежните оператори за да се обезбеди широчина на појас меѓу крајните точки во мрежата АТМ. Виртуелните врски со префрлувањепрефрлање (switched virtual connection/SVC) се краткорочни врски што се воспоставуваат како одговор на барањето од клиентот. Кај SVC, записите во табелите се воспоставуваат за време на процедурата за воспоставување на вр-ската што му претходи на трансферот на АТМ ќелиите преку врската.

Корисноста на мрежата директно зависи од нејзината можност директно да се поврзе динамички со кој било број на одредишта. Сигнализацијата обезбедува начин за динамичко воспоставување и ослободување на префрлувачкитепрефрлачките виртуелни врски во мрежата АТМ. Воспоставувањето врска од крај до крај вклучува размена на сигнални пораки по должината на одреден број интерфејси, на пример, интерфејсот корисникмрежа (UNI), интерфејсот мрежа-мрежа (NNI) и широкопојасниот интерфејс меѓу мрежи на различни оператори (В-ICI). За секој од овие интерфејси се потребни стандарди за сигнализација. Воспоставувањето динамичка врска бара способност да се идентификуваат крајните точки што се приклучени на мрежата.