Жан Пол Мара: Разлика помеѓу преработките

Овој судир му дал уште едно издигнување на растечкиот углед на Мара како претставник на малите луѓе против општествената елита, вклучувајќи ја ''новата'' општествена елита која се издигнала со Револуцијата. Како што изминувало времето, неговите читатели му давале сè повеќе „важни информации“, овозможувајќи му да дава уште поточни обвинувања. Издигнувањето на Мара од непознатоста отпочнало.

 

 

Мара го опишaл почетокот и еволуцијата на неговиот весник (заедно со неговите политички ставови) во својот весник на 19 март 1793 година:<blockquote>На почетокот на Револуцијата, уморен од прогоните со коишто бев соочен толку долго време во рацете на Академијата на науките, со нетрпение ја прифатив приликата што се претстави себеси за пораз на моите угнетувачи и за постигнување на мојата соодветна позиција. Ја затекнав Револуцијата со моите идеи што веќе беа формирани и јас бев толку запознаен со принципите на висока политика што тие станаа вообичаени за мене. Имајќи поголема доверба во исмејуваните патриоти на Уставното собрание отколку што заслужуваа, јас бев изненаден од нивната маленкост, нивниот недостаток на доблест. Верувајќи дека им е потребно просветлување, стапив во преписка со најпознатите делегати, особено со Шапелие, Мирабо и Барнав. Нивното упорно молчење на сите мои писма наскоро ми докажа дека иако им треба просветлување, тие се грижеа малку за да бидат просветлени. Почнав да ги објавувам моите идеи преку печатот. Го основав ''L'Ami du Peuple''. Го започнав со строг, но искрен тон, на човек кој сака да ја каже вистината без да ги прекрши конвенциите на општеството. Го одржував тој тон цели два месеци. Разочаран што открив дека не го произведува посакуваниот ефект што го очекував, и огорчен што стабилно се зголемуваше дрскоста на неверните претставници на народот и на лажните јавни функционери, чувствував дека е потребно да се одречам од умереноста и да ја заменам сатирата и иронијата за едноставна цензура. Огорченоста на сатирата се зголеми со бројот на малверзации, беззаконието на нивните проекти и несреќите на јавноста. Силно убеден во апсолутната перверзност на приврзаниците на стариот режим и непријателите на слободата, чувствував дека ништо не може да се добие од нив, освен со сила. Револтиран од нивните обиди, од нивните постојано повторливи заговори, сфатив дека нема да им се стави крај, освен со истребување на оние кои се виновни за нив. Налутен од гледањето на претставниците на нацијата во сојуз со нејзините најсмртоносни непријатели и законите кои служат само за да ги тиранизираат невините, наместо да ги штитат, го потсетив суверениот народ дека, бидејќи нема што повеќе да очекува од своите претставници, негова должност е да направи нешто за да ја исполни правдата за себе. Ова беше сторено неколкупати.<ref>{{Наведена книга|title=Jean-Paul Marat: A Study in Radicalism|last=Gottschalk|first=Louis R.|publisher=Benjamin Bloom|year=1927, преиздадена 1966|isbn=|location=|pages=52}}</ref></blockquote>Мара вообичаено го објавувал ''L’Ami du Peuple'' на дневна основа, но има неколку прекини во неговото објавување затоа што неколкупати Мара морал да се крие за да избегне апсење, кога не можел да го печати весникот. Неговите континуирани напади против Жак Некер, Жан Силвен Баји, грофот де Мирабо, Париската комуна, маркиз де Лафајет, Националното конститутивно собрание, Законодавното собрание, Националната конвенција, емигрантите и самиот крал Луј XVI предизвикале неколку декрети за кривично гонење и обвинение против него и обиди да се потисне неговиот весник. Неговата машина за печатење била уништена и копиите на ''L’Ami du peuple'' биле конфискувани најмалку двапати.<ref>{{Наведена книга|title=Jean-Paul Marat: A Study in Radicalism|last=Gottschalk|first=Louis R.|publisher=Benjamin Bloom|year=1927, преиздадена 1966|isbn=|location=|pages=62}}</ref> Во една прилика неговиот печатар бил уапсен и затворен, а плочите користени за печатење на еден особено контроверзен број - во којшто Мара се заканил дека ќе го откорне срцето на Лафајет, ќе го запали кралот и ќе ги избоде до смрт пратениците на нивните собраниски клупи - биле уништени.<ref>{{Наведена книга|title=Jean-Paul Marat: A Study in Radicalism|last=Gottschalk|first=Louis R.|publisher=Benjamin Bloom|year=1927, преиздадена 1966|isbn=|location=|pages=78}}</ref>