Миле Поп Јорданов: Разлика помеѓу преработките

На крајот од 19-тиот век, сите Балкански држави се ослободиле а само Македонија останала под [[Отоманска Македонија|турско ропство]], тие браќата ученици на [[Солунска машка гимназија „Св. Кирил и Методиј“|Солунската гимназија Св. Кирил и Методиј]] не можеле да се помират со ваквата состојба. Како интелектуалци биле задоени со идејата за самостојна држава. Миле се школувал во битолската неполна машка гимназија и Духовната семинарија во [[Цариград]]. Иако по желбата на својот татко е запишан на семинаријата во Цариград за да биде свештеник Миле поради своите напредни идеи, својот бунтовнички менталитет и револуционерната активност е исклучен од семинаријата. Се посветил на учителскиот позив во [[Горно Чичево|Горно]] и [[Долно Чичево]], [[Велешко]], како и во [[Дедино]], [[Радовишко]] и други места. Како активист во револуционерната организација, се вклучил во реонската чета која дејствувала во [[Радовиш]]ко и активно се гледа со [[Гоце Делчев]]. Бил секретар при четата на [[Алексо Поројлијата]], а поради арамискиот нарав војводата бил сменет и војводскиот чин [[Гоце Делчев]] му го дал на Милан Поп Јорданов.<ref>[http://www.kroraina.com/knigi/bmark/lm_voevodi/index.html Спомени на Иванъ Анастасовъ Гърчето в: Милетичъ, Любомиръ. „Движението отсамъ Вардара и борбата съ върховистит{{Уникод|&#x463;}} по спомени на Яне Сандански, Черньо П{{Уникод|&#x463;}}евъ, Сава Михайловъ, Хр. Куслевъ, Ив. Анастасовъ Гърчето, Петъръ Хр. Юруковъ и Никола Пушкаровъ“, Материали за историята на македонското освободително движение, книга VII, Издава „Македонскиятъ Наученъ Институтъ", София - Печатница П. Глушковъ - 1927, стр. 140.]</ref>