Пасторала: Разлика помеѓу преработките

'''Пасторална поезија''', '''пасторала''' или '''еклога''' е книжевно дело во кое се работи за животите на овчарите или воопшто за руралниот живот, каде типично се прикажува констрастот меѓу простодушноста и спокојството на едноставниот живот и маката и расипаноста на градскиот, а особено дворскиот живот. Но овој вид творештво е проткаен со извесна фантазија, затоа што се појавуваат [[самовила|самовили]] кои штокоишто се митолошки суштества, а во кои се вљубуваат овчарите.

Ликовите во пасторалната поезија често се користат како двигатели за изразување на моралните, општествените или книжевните гледишта на авторот. Во оваа поезија се среќава и средството наречено „натпревари во пеење“ помеѓу два или повеќе овчари. Темата е обично љубов или смрт.

Изразните средства на пасторалната поезија главно биле поставени од [[Теокрит]]. Оваа традиција прешла од Грција во Рим, каде [[Вергилиј]] алудирал на современите проблеми на селското општество кое тој го отсликувал. Вергилиевите [[Еклога|Еклоги]] извршиле силно влијание врз поетите од [[Ренесанса]]та.

Во подоцнежните столетија, реакциите против извештаченоста на овој жанр, заедно со новите ставови кон природниот човек и природната сцена, резултирале со понекогаш горко вметнување на реалност во рустичните сцени во делата на многу поети и романописеци.