Социјалистичка Автономна Покраина Косово: Разлика помеѓу преработките

На Косово Поле во 1389 година се одиграла [[Косовската битка]], во која Србите доживеале пораз од најмоќната турска војска. Меѓу 1459 и 1912 година, Косово беше во составот на [[ОтоманскатаОтоманското ИмперијаЦарство]]. Од 1912 година Косово беше во составот на [[Кралство Србија|Кралството Србија]], а од 1918 во состав на [[Кралството СХС]].

По краткотрајната Априлска војна, [[Косово]] во 1941. е окупирано од [[Силите на Оската]]. [[Италија]] го окупирала [[Косово]], како и деловите на [[Македонија]] и [[Грција]] која ги приклучила под [[Голема Албанија]], која беше италијански протекторат.

Партизанското востание, под раководството на КПЈ, на [[Косово]] се развиваше побавно за разлика од другите краеви на [[Србија]] и [[Југославија]], поради големите репресии, тешкиот живот под италијанската окупација, одведувањето во логори и принудна работа.

Од април 1943. на Косово се наоѓаше делегат на Врховниот штаб и Централниот комитет на КПЈ Светозар Вукомановиќ Темпо, при што е направен голем напредок во организирање на вооружена борба против окупаторот. Во ноември 1943. година е формирана Првата македонско-косовска бригада.

По завршувањето на војната, Косово и Метохија беше вратено во [[Југославија]], и влегува во состав на [[Социјалистичка Република Србија|Народна Република Србија]]. '''Автономната Косовско-Метохиска Област''' (АКМО) официјално е прогласена на 10 јули 1945.<ref name="Z45"/> година, а данешните граници областа ги добила во [[1959]]. година со проширување на север, кога делови од [[Општина Рашка]] беа додадени на областа како делови од општината [[Лепосавиќ]] (денешно [[Северно Косово]]).

Во април 1963. година, АКМО беше подигната на ниво на покраина, постанувајќи '''Аутономна Покрајина Косово и Метохија'''. Во ноември [[1968]]. година името на покраината е променето во '''Социјалистичка Автономна Покраина Косово''', каде името Метохија е одземено од називот. Меѓу [[1974]]. и [[1989]]. година, Косово и Метохија фактички имаше статус на федерална единица во [[Социјалистичка Федеративна Република Југославија|СФРЈ]], иако формално и понатаму беше дел од Србија.

Иако албанското национално малцинство имаше широк степен на автономија, доаѓаше до чести немири на Косово (како и во албанско населените подрачја во Македонија т.е Тетово), посебно во 1968 и 1981 година, кога започна и првото јавно изнесување на барањето Косово да стане република во склоп на [[СФРЈ]], потоа и за независност на Косово, како и припојување кон [[Албанија]].

[[Автономна Покраина Косово и Метохија|Автономната Покраина Косово и Метохија]] доби поголема автономија и провинциска влада во Србија и Југославија во текот на 70тите, и името официјално беше променето во 1974 на ''Социјалистичка Автономна Покраина Косово'' (''Метохија'' беше одземено поради тоа што не беше користено од страна на косовските Албанци, додека терминот ''Социјалистичка'' беше додаден поради [[социјализам|социјалистичкиот]] идеал на тогашната [[СФРЈ]], како дел од уставот на СФРЈ и СР Србија, каде САП Косово истотака доби и свој устав. Ова беше направено поради неколку причини: Србија беше најголема и најнаселена република во цела Југославија. За да ја смали, [[Тито]] на [[Војводина]] и [[Косово]] му даде претседателство и провинциска влада, како и седиште во федералниот парламент во Лигата на комунистите на Југославија, со право на вето на федерален степен, коешто беше еднакво на моќта на СР Србија. Ова создаде аномална ситуација, реткост во светската историја, каде што било која од провинциите на Србија би можела да стави вето во име на цела Србија, додека парламентот на Србија не можеше да влијае врз одлуките на покраинските парламенти. Ова резултираше [[Централна Србија|централна Србија]], која не беше политичка административна единица, да биде под ефективна контрола од страна на покраините. 

Локално-доминираната [[Албанци|албанска]] владејачка класа бараше признавање на Косово како паралелна република во Србија во федерацијата, и по смртта на [[Тито]] во 1980, барањата беа обновени. Во март 1981, албанските студенти протестираа барајќи независност на Косово. Последователно ситуацијата рапидно ескалираше во насилни протести низ цела покраина кои се пририја низ 6 големи косовски градови и вклучуваше околу 20,000 албански дисиденти. Југословенските власти строго ги казнуваа и ги задушуваа протестите. Емиграцијата на неалбанците се зголеми и етничките тензии се зголемија меѓу Албанците и неалбанците, со насилни внатрешни напади, посебно вперени кон Југословенските власти и претставници на власта.

[[Слободан Милошевиќ]] стана лидер на Лигата на комунистите на Србија во 1986, и тогаш воспостави контрола врз [[Косово]] и [[Војводина]]. Ова можеше посебно да биде видено во протестите во 1987 во Косово, коешто беше конечен пресврт за мир меѓу [[Албанци|Албанците]]те и [[Југославија]]. На 28 јуни 1989, Милошевиќ појде на Газиместан, за прославата на 600 годишнината од познатата Битка на Косово. Познатиот говор на Газиместан, го забележа почетокот на неговата политичка доминантност, кој беше важен дел за кризата во Косово. Српскиот национализам истотака играше голема улога во [[Југословенските војни]].

Во 1989, Милошевиќ ја одзеде автономијата на Косово, враќајќи го на пред 1974. статус ''Автономна покраина Косово и Метохија'', којшто беше усвоен од Косовскиот парламент на 28 септември 1990.