Мицко Крстевски: Разлика помеѓу преработките

Почитувајчи ја обврската на чифлигарот кон својот господар, Мицко заминувајќи од [[Скопје]] купил [[јатаган]], а неговиот татко го предал на турчинотТурчинот. Џемаил Ага му наредил на Мицковиот татко да седне и потоа сакјќисакајќи да провери дали поклонот е добар, со дршката од јатаганот го удрил пет пати, но од силината на ударот тој се скршил.

Џемаил Ага сега за возврат побарал 20 златни лира, бидејќи подарокот не бил добар, но Крсто немал толку, па му однел 5 златника којкои ги чувал уште од неговиот татко, женска низа од 500 грошеви и 5 овци со јагњиња <ref name="KODJA" />. По оваа случка кај Мицко се појавила желба за одмазда, но тој повторно се вратил во [[Скопје]] каде го чекал вистинскиот момент.

Во [[1876]] година слушнал за војната помеѓу [[Србија]] и [[Отоманската империја|Отоманската Империја]] и решил да замине како доброволец во српската војска. За да стигне во [[Србија]] тој решил да помине преку [[Бугарија]] и [[Романија]], бидејќи граничниот дел бил запоседнат од турската војска. Стигнал до Турн-Северин и таму го преминал [[Дунав]] со чамец кој бил полн со Руси и негови сонародници којкои од печалба заминале како доброволци.

Малку подоцна доаѓа до [[Демихисарски заговор|Демихисарскиот заговор]] и до кординирана акција на четите за ликвидирањето на разнотеразните муслимански зулумџии. Во оваа акција Мицко веднаш се приклучил и влекол во четата на војводата Ристо КостатдиновКостадинов.

Борбите биле чести и немилосрдни, а едно утро во турска заседа загинал војводата Ристо, и Мицко ја презел неговата чета и пушкапушката ишарана со [[сребро]] и [[седеф]]. Меѓутоа заговорот наскоро бил уништен, во [[есен]]та [[1881]] година Мицко ја распуштил својата чета и ги испратил своите луѓе по дома, а самиот одбил да се предаде на турцитеТурците <ref name="KODJA" />. Мицко се засолнил во една длабока пештера во близината на селото [[Белица]] недалеку од [[Кичево]]. На дното од пештерата Мицко поминал неколку месеци, а селаните прекусо јаже му симнувале храна.

Меѓутоа во [[јануари]] [[1882]] година тој бил откриен од турцитеТурците кои побарале од него да се предаде. Откако тој одбил, тие собрале гранки и слама која ја запалиле, по што Мицко се предал откако му било ветено дека нема да биде убиен <ref name="KODJA" />. Потоа бил спроведен во [[Битола]] каде бил осуден на 101 година затвор. Најпрво лежел во [[Солун]], а подоцна бил преместен во [[Битола]] каде се сретнал со својот стар пријател Симјан Ристевски.

Од ова не биле поштедени ниту затворениците кој почнале да се делат меѓу себе, а Мицко подпаднал под вилјание на српската пропаганда. Во затворот учителот од [[Крапа]], Спиро Јовчевски (иќ), кој го научил Мицко да чита и пишува на српски јазик, а Мицко од своја страна започнал да му пишува писма на српскиот конзул Милојко Веселиновиќ. Во нив му пишувал за својот живот не спомнувајќиспоменувајќи ги воените подвизи и ајдутувањето. Писмата ги потпишувал со зборовите:

Во [[1897]] година во врска со [[Грчко-турска војна (1897)|Грчко-турската војна]], [[Софија]] успеала да издејствува политичка амнестија за сите политички бугарски ([[македонски]] - [[Бугарска егзархија|егазрхисти]]) <ref name="VG" /><ref><small>''Види подетално http://www.cdsee.org/pdf/WorkBook2_sr.pdf (Do`ivqaj H. N. Breilsforda( 1905) – u Makedoniji se ne poistove}uju sa svojom nacijom)''</small></ref> затвореници. Сите затворени христијани сакале да ја искористат оваа амнестија и затоа почнале да се изјаснуват како бугариБугари <ref name="KODJA" />, меѓутоа кога Мицко бил изнесен од занданата и турскиот стражар извикал: Мицко Крстев, бугарБугар-милет, сакајќи да му ги симне синџирите, Мицко одговорил:

Бегство било организирано од Саватие и на [[18 април]] Мицко ја напуштил [[Битола]] и преку [[Прилеп]] заминал за [[Поречие|Поречието]]. На раскрсницата на крушевскиот и прилепскиот пат, Мицко бил пречекан од Вељо Шоповски кој го однел во селото [[Крапа]] и го сместил во куќата на српскиот учител Дукиќ. Таму Мицко го соблекол оделото и ја облекол белабелата поречка народна носија. Неколку дена подоцна му се придружиле 6 четници со што била создадена првата вооружена српска чета на територијата на [[Македонија]], а Мицко се ставил во служба на [[Српска пропаганда во Македонија|српската пропаганда]].