Виенски конгрес: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето
Ред 1:
 
[[Податотека:Europe_1815_map_en.png|мини| Националните граници во Европа поставени на Виенскиот конгрес ]]
'''Виенскиот конгрес''' бил средба на амбасадорите на европските држави со кои претседавал австрискиот државник [[Клеменс фон Метерних]] и кој се одржал во [[Виена]] од ноември 1814 до јуни 1815 година, иако делегатите пристигнале и веќе преговарале кон крајот на септември 1814 година. Целта на Конгресот била да обезбеди долгорочен мировен план за Европа со решавање на критичните прашања кои произлегуваат од француските револуционерни војни и [[Наполеонови војни|Наполеоновите војни]]. Целта не била едноставно да се обноват старите граници, туку да се промени големината на главните сили за да можат да се балансираат и да останат во мир. Лидерите биле [[Конзервативизам|конзервативци]] со малку корист за [[републиканизамрепубликанство]] или [[револуција]], кои се заканија дека ќе го нарушат [[Статус кво|статус-кво]] во Европа. Франција ги загуби сите неодамнешни освојувања, додека [[Прусија]], [[Австриско Царство|Австрија]] и [[Руско Царство|Русија]] направија големи територијални придобивки. Прусија додаде помали германски држави на запад, [[Шведска Померанија]] и 60% од [[Кралство Саксонија|Кралството Саксонија]]; Австрија ја стекна [[Венеција]] и поголемиот дел од северна Италија. Русија доби делови од [[Варшавско војводство|Полска]]. Новото [[Кралство Холандија]] било создадено само неколку месеци претходно, и ја вклучувало поранешна австриска територија која во 1830 година стана [[Белгија]].
[[Податотека:Berlin_.Gendarmenmarkt_.Deutscher_Dom_010.jpg|мини| Насловна страница на Актите од Виенскиот конгрес ]]
Непосредната заднина бил [[Прво Француско Царство|поразот на Наполеоновата Франција]] кој се предал во мај 1814 година, со што се стави крај на 23-годишната речиси континуирана војна. Преговорите продолжиле и покрај избувнувањето на борбите предизвикани од драматичното враќање на [[Наполеон Бонапарт|Наполеон]] од егзил и продолжување на власта во Франција за време на [[Сто дена|Стоте дена]] од март до јули 1815 година. Конечниот акт на Конгресот бил потпишан девет дена пред неговиот последен пораз во [[Битка кај Ватерло|Ватерло]] на 18 јуни 1815 година.
Ред 23:
* Австрија била застапувана од страна на министерот за надворешни работи принцот Метерих и неговиот заменик Барон Јохан фон Весенберг. Додека седниците на Конгресот биле во Виена, царот Френсис бил внимателно информиран.
* Британија била претставена најпрво од страна на нејзиниот [[Државен секретар за надворешни работи на Обединетото Кралство|секретар за надворешни работи]], Роберт Стјуард Каслри; потоа од [[Артур Велсли, Прв Војвода од Велингтон|војводата од Велингтон]], по враќањето на Каслри во Англија во февруари 1815 година. Во последните неколку недели го водел Ерлот на Кларкарти, откако Велингтон заминал за да се соочи со Наполеон за време на Стоте дена.
* Цар [[Александар I (Русија)|Александар I]] ја контролирал руската делегација, која формално била предводена од министерот за надворешни работи, грофот Карл Роберт Неселделде. Царот имал две главни цели, да ја преземе контролата врз Полска и да го промовира мирољубивиот соживот на европските народи. Тој успеал да го формира [[Светиот сојуз]] (1815), врз основа на монархизмот и антисекуларизмот, формиран за борба против секоја закана од револуција или републиканизамрепубликанство.<ref>{{Наведена книга|title=The Congress of Vienna; a Study in Allied Unity, 1812–1822|last=Nicolson|first=Harold|publisher=Constable & co. ltd.|year=1946|page=158}}</ref>
* Прусија била застапувана од принцот Карл Август фон Харденберг, како и од канцеларот, дипломатот и научникот [[Вилхелм фон Хумболт]]. Кралот Фредерик Вилијам III од Прусија исто така бил во Виена, делувајќи зад сцената.
* Франција, "петтата" власт, била застапувана од својот министер за надворешни работи, Талеран, како и потполковникот на министерот, војводата од Далберг. Талеран веќе преговарал за Парискиот договор (1814) за [[Луј XVIII|Луј XVIII од Франција]]; сепак, царот не го поверувал и тајно преговарал со Метерних, по пошта. <ref name="Malettke66">{{Наведена книга|title=Die Bourbonen 3. Von Ludwig XVIII. bis zu den Grafen von Paris (1814–1848)|last=Malettke|first=Klaus|publisher=Kohlhammer|year=2009|isbn=3-17-020584-6|volume=3|page=66|language=German}}</ref>