'''Античката философија''' ја сочинуваат философиите на стариот век. Меѓу познатите се [[Античка грчка филозофија|старогрчката]], [[Кинеска философија|кинеската]] и [[Староримска философија|староримската философија]]. Оваа философија се јавува на преминот меѓу 7-от и 6-от век п.н.е. и постои се до пропастараспадот на римската империја во [[5 век п.н.е.]]. Во западните универзитети со античка философија се означува старогрчката философија. Во главно е прифатена поделбата на четири периоди: космолошки период, во кај философските размисли се сосредоточени врз светот; антрополошки период во кој човекот е централен предмет на умствено иследување; систематски период, кој се одликува со големи философски системи како оние на [[Платон]] и [[Аристотел]]; и хеленистичко-римскиот период кој се карактеризира со мноштво римски мислители.
-Космолошкиот трае до 5от век п.н.е. во центарот на философскиот интерес се прашањата проблемите кои се однесуваат на битието, светот. Во овој период постојат повеќе школи и уште повеќе философи - колективно наречени [[Предсократовци]].
:Милетска школа
:Хераклит
:Елејска школа
:Емпедокле и Анаксгора
:Демокрит (врвот на космолошкиот период)
-Милетскиот материјализам е наречен хилозоизам (hill – материја, zoi – живот = оживеана материја). Колку и да е еден човек генијалец тој не може да се ослободи од гените од тоа што било пред него.
