Синхрона орбита
Синхрона орбита или усогласена орбита — орбита во која орбиталниот период на телото кое кружи (обично сателит) е еднаков на просечниот вртежен период на телото околу кое се кружи (обично планета), а исто имаат иста насока на вртење и кружење.[1]
Поедноставено значење уреди
Синхрона орбита е орбита во која едно тело (на пример, вештачки сателит или месечина) обиколува друго примарно тело (планета) за исто време кое му е потребно на примарното тело да направи едно свртување околу својата оска.
Својства уреди
Ако еден сателит е во синхрона орбита која е и екваторијална и кружна ќе изгледа како да е неподвижен над точка на екваторот на планетата околу која кружи. Синхроните сателити кои кружат околу Земјата се вика дека имаат геостационарна орбита. Меѓутоа, синхроната орбита не мора да биде екваторска; ниту кружна. Телото во неекваторска синхрона орбита ќе изгледа како да осцилира на север и југ над точка на екваторот на планетата, додека тело во елипсовидна орбита ќе изгледа како да осцилира кон исток и кон запад. Ако се гледа од телото околу кое се кружи, со комбинацијата на овие две движења се создава еден образец во форма на бројот 8 наречена аналема.
Номенклатура уреди
Има многу специјализирани термини за синхрони орбити во зависност од телото околу кое се кружи. Синхроната орбита околу Земјата која е кружна и лежи во екваторската рамнина се нарекува геостационарна орбита. Во поопшт случај, кога орбитата е наклонета кон екваторот на Земјата или не е кружна, се нарекува геосинхрона орбита. Соодветните термини за синхрони орбити околу Марс се ареостационарни и ареосинхрони орбити.
Формула уреди
За стационарна синхрона орбита:
- [2]
- G = Гравитациска константа
- m2 = Маса на небесното тело
- Т = вртежен период на телото
![{\displaystyle R_{syn}={\sqrt[{3}]{G(m_{2})T^{2} \over 4\pi ^{2}}}}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/83fd97ce16652a2e49ebcdb605c452685a0b81cd)
Со оваа формула се добива стационарната орбита на телото во однос на дадено тело.
Орбиталната брзина (брзината со која се движи сателитот низ вселената) се пресметува со множење на аголната брзина на сателитот со орбиталниот полупречник.
Примери уреди
Астрономски пример е најголемата месечина на Плутон - Харон.[3] Многу почесто, синхроните орбити се користат од вештачки сателити кои се користат за комуникација, како што се геостационарните сателити .
Природните сателити, кои можат да имаат синхрона орбита само преку синхроно вртење со нивното родителско тело, тоа секогаш е поврзано со синхроното вртење на сателитот. Ова е затоа што помалото тело побрзо достигнува синхроно вртење, и додека да постигне синхрона орбита, веќе долго време има заклучена синхроно вртење.
| Орбита | Маса на телото (кг) | Период на ѕвездено вртење | Голема полуоска (км) | Висина |
|---|---|---|---|---|
| Геостационарна орбита (Земја) | 5,97237×10 24 | 0,99726968 г | 42,164 км (26.199 милји) | 35,786 км (22.236 милји) |
| ареостационарна орбита (Марс) | 6,4171×10 23 | 88.642 с | 20,428 км (12.693 милји) | |
| Стационарна орбита на Церера | 9,3835×10 20 | 9,074170 ч | 1,192 км (741 милји) | 722 км (449 милји) |
| Стационарна орбита на Плутон |
Поврзано уреди
Наводи уреди
- ↑ Holli, Riebeek (2009-09-04). „Catalog of Earth Satellite Orbits : Feature Articles“. earthobservatory.nasa.gov (англиски). Посетено на 2016-05-08.
- ↑ „Calculating the Radius of a Geostationary Orbit - Ask Will Online“. Ask Will Online (англиски). 2012-12-27. Посетено на 2017-11-21.
- ↑ S.A. Stern (1992). „The Pluto-Charon system“. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 30: 190. Bibcode:1992ARA&A..30..185S. doi:10.1146/annurev.aa.30.090192.001153.
Charon's orbit is (a) synchronous with Pluto's rotation and (b) highly inclined to the plane of the ecliptic.
Оваа статија содржи материјал во јавна сопственост од Општата службена управа — документ: „Федерален стандард 1037C“.
