Светигеоргиев Проток
Светигеоргиев Проток или Светигеоргиев Канал (англиски: St George's Channel, велшки: Sianel San Siôr, ирски: Muir Bhreatan[1]) — проток меѓу Британските Острови кој го поврзува Ирското на север со Келтското на југозапад.[2]
Во минатото, поимот „Светигеоргиев Проток“ се користел како истоветен на поимите „Ирско Море“ и „Ирски Проток“, опфаќајќи ги сите водни површини помеѓу Ирска на запад и Велика Британија на исток.[3][4] Некои географи подоцна почнале така да го нарекуваат делот кој ги дели Велс и Ленстер во Ирска,[3][4] понекогаш подразбирајќи ги и водите на југ помеѓу Западниот Крај во Англија и источен Манстер во Ирска;[4] ова подрачје денес е познато како Келтско Море. Во Република Ирска, под Светигеоргиевиот Проток обично се подразбира само најтесниот дел, помеѓу ’ртот Карнсор во Вексфорд и ’ртот Св. Давид во Пембрукшир, иако пошироката смисла е задржана во секојдневна употреба.[5]
Според тековната дефиниција на Меѓународната хидрографска организација, јужната граница на „Ирското Море и Светигеоргиевиот Проток“ како „Линија која го поврзува ’ртот Св. Давид (51°54′N 5°19′W / 51.9° СГШ; 5.31° ЗГД) со ’ртот Карнсор (52°10′N 6°22′W / 52.16° СГШ; 6.36° ЗГД)“ и не ги разграничува тие две водни површини.[6] Нацрт-верзијата на IV издание од 2002 г. го изоставува протокот.[7][8]
Името „Светигеоргиев Проток“ е посведочено во 1578 г.[9] во дневникот на морепловецот Мартин Форбишер. Се смета дека доаѓа од легендата за патувањето на Свети Георги, кој дошол во Британија од Византија приоѓајќи преку протокот кој денес е наречен по него.[10] Името добило на популарност со англиската колонизација на Ирска во XVI и XVIII век.[3]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ „Muir Bhreatan“. logainm.ie. Placenames Branch (Department of Community, Equality and Gaeltacht Affairs). Посетено на 18 септември 2010.
- ↑ C.Michael Hogan. 2011. Irish Sea. eds P.Saundry & C.Cleveland. encyclopedia of Earth. National Council for Science and the Environment. Washington DC
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Andrews, John Harwood (јануари 1997). Shapes of Ireland: maps and their makers 1564–1839. Geography Publications. стр. 87–88, 155. ISBN 978-0-906602-95-9. Посетено на 18 септември 2010.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Thomas Curtis, уред. (1839). „George's Channel (St.)“. The London encyclopaedia. 10. стр. 133. Посетено на 18 септември 2010.
- ↑ Heslinga, Marcus Willem (1979). The Irish border as a cultural divide: a contribution to the study of regionalism in the British Isles. Van Gorcum. стр. 8. ISBN 978-90-232-0864-8. Посетено на 18 септември 2010.
- ↑ „Corrections to pages 12 and 13“ (PDF). Limits of Oceans and Seas, 3rd edition (PDF)
|format=бара|url=(help). International Hydrographic Organization. 1953. Архивирано од изворникот (PDF) на 2011-10-08. Посетено на 18 септември 2010. - ↑ Choo, Sungjae (2007). „The Cases of International Standardization of Sea Names and Their Implications for Justifying the Name East Sea“ (PDF). Journal of the Korean Geographical Society. 42 (5): 751, Table 3, footnote. Посетено на 15 август 2012.[мртва врска]
- ↑ „2002 Draft of Limits of Oceans and Seas“. IHO. Архивирано од изворникот на 2014-02-02. Посетено на 25 мај 2016.
- ↑ Taylor, Isaac (1896). „St. George's Channel“. Names and their histories, alphabetically arranged as a handbook of historical geography and topographical nomenclature. Rivington, Percival. стр. 243. Посетено на 18 септември 2010.
- ↑ Room, Adrian (2006). „St George's Channel“. Placenames of the world: origins and meanings of the names for 6,600 countries, cities, territories, natural features, and historic sites. McFarland. стр. 326. ISBN 978-0-7864-2248-7. Посетено на 18 септември 2010.