Подѓакон
Подѓакон или ипоѓакон — чин во христијанските цркви, што претставува посредно поврзување помеѓу помладото (црковнослужители) и постарото (свештеници) свештенство.[1]
Во православието уреди
Во православната црква, подѓаконот главно служи со епископот за време на неговите свети служби, носејќи пред нив во овие прилики рипида, дикир и трикир. Подѓаконот исто така го подвлекува орлецот, носи пешкир за бришње раце, ги носи богослужбените (литургиските) книги и помага при облекувањето.
Во современата црква, подѓаконот не припаѓа на највисокото свештенство, иако тие сè до 13 век биле дел од ѓаконатот. Тогаш, по реформата на патријархот Манојло I, поради фактот што подѓаконите ги ограничиле своите должности само на ѓаконот и се ставиле во иста положба со ѓаконите, патријархот де јуре го лишил ипоѓаконот од степенот на високо свештенство, наредувајќи хиротесијата да се врши во центарот на храмот, како за пониските свештеници. Подѓаконот се облекува во стихар и има еден од додатоците за достоинството на ѓаконот - орар, кој се носи прекрстен преку обете рамена и ги симболизира ангелските крилја.
Ракоположениот подѓакон (не некој што бил благословен само еднаш за службата) во текот на Светата литургија во олтарот ракува со светите садови и светите дарови, и од тие причини тој треба да ја ограничи брачната комуникација со неговата сопруга.[2] Од истата причина, подѓаконот не може да склучи брак по хиротесијата.
Наводи уреди
- ↑ Архиерейский чиновник. Книга 1. Чи́нъ, быва́емый на хїротоні́ю ѵ҆подїа́кона
- ↑ Еп. Григорий (Граббе). „Каноны православной церкви. Правила карфагенского собора Ч. 1. Правила 4 и 34: «…иподиаконы, Священным Тайнам прикасающиеся, и диаконы, и пресвитеры, также и епископы, по свойственному каждой из сих степеней правилу, да воздерживаются от жен своих…»“. azbyka.ru.