Падеш
Падеш — село во Горноџумајско, Пиринска Македонија, денес во Општина Горна Џумаја на Благоевградската област, Бугарија.
| Падеш Падеш | |
|---|---|
  Падеш | |
| Координати: 41°55′55″N 23°00′06″E / 41.932052008185465°N 23.001581786430478°E | |
| Земја | Бугарија |
| Општина | Горна Џумаја |
| Површина | |
| • Вкупна | 35,8 км2 (138 ми2) |
| Надм. вис. | 700 м |
| Население (2021) | |
| • Вкупно | 508 |
| • Густина | 1,4/км2 (3,7/ми2) |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 2747 |
Географија и местоположба
уредиСелото Падеш се наоѓа на источните падини на планината Влаина, на надморска височина од 700 метри. Од градот Горна Џумаја е оддалечено 12 километри југозападно, додека пак од границата со Република Македонија, само 10 километри.
Историја
уредиСогласно Санстефанскиот мировен договор, селото останало во границите на Бугарија. Врз основа на Берлинскиот договор, селото и било вратено на Отоманската империја.[1]
Во селото бил организиран комитет на ВМОРО, а на 14 февруари 1903 година селото било нападнато од турските војници и биле убиени Иван Стоилков, Тиме Киосевски, Лазар Стаменов, Ангел Стојанов, Велика Зашова, Стоимен Петканов, Димитар Царвенков, А. Јакимов. Ранети биле Величков и Стоичков. Во тој напад од страна на турската војска биле силувани: Стојанова, Марија Георгиева, Елена Јанчева, Марија А. Чокарска, Магдалена Стојанова, Именка Христова, Велика Георгиева, Јана Стојанова (65), Марија Ангелова (58), Марија Петрова, Христина.[2]
При избувнувањето на Балканска војна во 1912 година, 16 луѓе од Падеш доброволно се пријавиле во Македонско-одринските чети.[3]
Стопанство
уредиАтарот на селото зафаќа површина од 35.8км². Во околината на селото претежно преовладува обработлива површина, додека пак во остатокот на атарот има мешавина од шуми и пасишта.[4] Областа е плодна и се застапени и овошни култури и насади со зеленчук. Во близина на селото тече реката Габровштица, десна притока на Струма.
Од врвот Чуката се пружи убав поглед на Рила и Горна Џумаја. Во подножјето на овој врв се наоѓа убава зимзелена шума во која се засолниле многу диви животни.
Население
уредиСпоред пописот од 2021 година, селото имало 508 жители, со густина на населеност од 14.1/км².
Во пописот од 2011 година имало 683 жители, што значи дека во текот на една деценија имало стапка на пад на населението од -2.8%.[5]
Вкупното население на Падеш било 639 жители на 15 декември 2023 год.
До 1900 година, според познатата статистика на Васил К‘нчов („Македонија. Етнографија и статистика“), населението на селото броело 1.250 луѓе, сите бугарско-христијани.
Број и учество на етничките групи според пописот од 2011 година.[6]
| Население | во (%) | |
| Вкупно | 683 | 100.00 |
| Бугари | 646 | 94.58 |
| Турци | 0 | 0.00 |
| Роми | 9 | 1.31 |
| Други | 3 | 0.43 |
| Не се изјасниле | 0 | 0.00 |
| Неодговориле | 25 | 3.66 |
Општествени установи
уредиСамоуправа и политика
уредиПоштенски код на селото е 2747.
Културни и природни знаменитости
уредиВо 1898 година била изградена црквата „Свети Димитрија“, прогласена за споменик на културата.[7]
Редовни настани
уредиЛичности
уредиЛичности кои потекнуваат односно се родени во Падеш.
- Георги Багажев (1860 – 1940), револуционер и просветен работник.
- Георги Стојанов, доброволец во четата на Иван Атанасов - Инџето за време на Српско-бугарската војна во 1885 година[8]
- Георги Јанакиев - Пелтека, (1857 – ?) бугарски револуционер
- Деспот Ангелов, македонско-едрински милиционер, 20 години, земјоделец, 1 чета од 11 српски одред[9]
- Лазар Иванов (1855 – ?), се стекнал со ќелијно образование, учител во родното село до 1878 година, потоа свештеник во Падеш и Лешко
- Смилен Димитров Сеименски (1866 – 1901), бугарски револуционер
- Стојчо Милушев (1866 – 1923), бугарски комунист
- Цветко, член на ВМРО[10]
Култура и спорт
уредиИселеништво
уредиНаводи
уреди- ↑ Christov, Christo, уред. (1999). Enciklopedija Pirinski kraj: v dva toma. T. 2: N - Ja (1. izd. изд.). Blagoevgrad: Red. Enciklopedija. ISBN 978-954-90006-2-7.
- ↑ „Buchbesprechungen“. Ophthalmologica. 112 (6): 363–364. 1946. doi:10.1159/000300404. ISSN 1423-0267.
- ↑ Aleksandrova, Ja; Bălgarija, уред. (2006). Makedono-odrinskoto opălčenie: 1912 - 1913 g., ličen săstav po dokumenti na Direkcija "Centralen Voenen Archiv". Archivni spravočnici (1., izd. изд.). Sofija: Univ. Izdat. Sv. Kliment Ochridski. ISBN 978-954-9800-52-4.
- ↑ „CORINE Land Cover 2018“.
- ↑ „City population“.
- ↑ Б.Б., БУЛАТОВ; Р.И., СЕФЕРБЕКОВ (2019-07-30). „ЧИСЛЕННОСТЬ И ЭТНИЧЕСКИЙ СОСТАВ ГОРОДОВ ДАГЕСТАНА (ПО РЕЗУЛЬТАТАМ ВСЕРОССИЙСКОЙ ПЕРЕПИСИ НАСЕЛЕНИЯ 2010 Г.)“. Вестник Академии наук Чеченской Республики (1(44)). doi:10.25744/vestnik.2019.44.1.002. ISSN 2076-2348.
- ↑ Khristov, Khristo Angelov, уред. (1995). Ent︠s︡iklopedii︠a︡ Pirinski kraĭ: v dva toma (1. izd. изд.). Blagoevgrad: Red. "Ent︠s︡iklopedii︠a︡". ISBN 978-954-90006-1-0.
- ↑ Rusin, Bartłomiej (2014-01-01). „Христо Христов, Операция „МАРАТОН". Истината за кражбата на Паисиевата история от Държавна Сигурност в „Зограф", изд. CIELA, София 2012, ss. 271“. Balcanica Posnaniensia Acta et studia. 21: 199. doi:10.14746/bp.2014.21.14. ISSN 2450-3177.
- ↑ Aleksandrova, Ja; Bălgarija, уред. (2006). Makedono-odrinskoto opălčenie: 1912 - 1913 g., ličen săstav po dokumenti na Direkcija "Centralen Voenen Archiv". Archivni spravočnici (1., izd. изд.). Sofija: Univ. Izdat. Sv. Kliment Ochridski. ISBN 978-954-9800-52-4.
- ↑ „CO-ADD screening of Indiana University - Purdue University Indianapolis (USA) compounds“. 2021-02-18. Наводот journal бара
|journal=(help)
Надворешни врски
уреди | Оваа статија место во Пиринска Македонија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |