Османлиско-венецијански договор (1416)
Османлиско-венецијанскиот поморски договор од 1416 година бил договор меѓу двете земји ставање на крај на краткиот конфликт и пропишување на правилата за поморска трговија меѓу двете земји.
 Источниот Медитеран кон 1450 година:
| |
| Потпишан | 1416 |
|---|---|
| Посредници |  Мануил II Палеолог |
| Потписници | |
По падот на Селџуците, анадолските бејлици како Кареси, Ајдин и Ментеше немале доволно сила за да го контролираат Егејското Море. По нивното вклучување во Османлиското Царство, Османлиите ги зазеле нивните флоти и се заканиле на венецијанската доминација во Егејот. Во времето кога трите анадолски бејлици ја вратиле својата независност по инвазијата на Тимур, тие немале сила за да се здобијат со своите поранешни флоти.
Во 1415 година, набргу по Отоманскиот интеррегнум, Венеција испратила 10 галии во Мраморното Море за проверка на османлиската флота. До судир дошло на 14 мај 1416 година кога венецијанската флота ја поразила османлиската[1].
Византискиот цар Мануил II Палеолог доброволно се пријавил за медијатор, и двете страни се договориле најпрвин да се ослободат воените заробеници од конфликтот, се обврзиле дека ќе биде воведена војна против пиратите, а Венеција им дала неколку трговски концесии на Османлиите.