Некои размисли за големата крастава жаба

„Некои размисли за големата крастава жаба“ (изворно на англиски: Some Thoughts on the Common Toad) ― есеј објавен во 1946 година од англискиот автор Џорџ Орвел. Делото е пофалба во корист на пролетта.

Есејот првпат бил појавен во Tribune на 12 април 1946 година и бил препечатен во The New Republic на 20 мај 1946 година. Скратена верзија, „Скромната жаба“ (The Humble Toad), била појавена во World Digest во март 1947 година.

Заднина

Орвел го сакал природниот свет уште од своето детство, кога се шеташе по полињата околу Хенли на Темза и на Саут Даунс во Истбурн. Неговите писма и дневници го откриваат неговото внимателно набљудување на природата што го опкружува и на теренските експедиции во текот на неговиот живот, дури и кога бил во Каталонија или во санаториумот во Кент во 1938 година.

Орвел бил разочаран од претходните писма со поплаки до Tribune кога се впуштил во теми поврзани со природата, наместо во тешка политика. Написот „Како што те молам“ (As I Please) објавен на 21 јануари 1944 година, кој се однесувал на џбунести рози што ги засадил во колибата во која живеел пред Војната донесол кореспонденција во која е критикувана неговата буржоаска носталгија.

Резиме

Орвел го опишува појавувањето од хибернација на големата крастава жаба и нејзиниот циклус на рекреација и ја нуди како алтернатива на птиците од родот Alauda и јагликата како помалку конвенционален пример за доаѓањето на пролетта. Орвел истакнува дека пролетните задоволства се достапни за секого, не чинат ништо и можат да бидат ценети во градот исто како и во селските краишта.

Сепак, Орвел е загрижен за чувствата во некои групи дека има нешто за осуда во уживањето во природата. За политичкото незадоволство, кое стенка под капиталистичкиот систем, љубовта кон природата изгледа сентиментална. Упорно современите, од своја страна, се чини дека го гледаат ценењето на природата како реакционерно во машинско доба. Орвел ги отфрлал тие идеи и тврди дека задржувањето на љубовта кон природата од детството ја прави поверојатна мирна и пристојна иднина.

Извадоци

Колку пати сум стоел да ги гледам жабите како се парат, или пар зајаци како имаат боксерски меч во младата пченка, и помислив на сите важни личности кои би ме спречиле да уживам во ова ако можат. Но, за среќа не можат... Атомските бомби се трупаат во фабриките, полицијата шета низ градовите, лагите стигнуваат од звучниците, но земјата сè уште кружи околу сонцето, а ниту диктаторите ниту бирократите, длабоко не ја одобруваат постапката, се способни да го спречат.

Реакции

Написот поттикнал писмо со благодарност од Џон Бечемен на 18 април 1946 година во кое се вели: „Отсекогаш мислев дека си еден од најдобрите живи писатели на проза“, Тој го пофалил Орвел дека „уживал и го повторил секое чувство“ на неговите размисли за големата крастава жаба.

Поврзано

• Есеи на Џорџ Орвел
• Библиографија на Џорџ Орвел