Натриум силокс
Натриум силокс е името за органосилициумско соединение кое служи како извор на силиоксидниот анјон [(CH 3 ) 3 C] 3 SiO − . Комплексите на овој гломазен анјонски лиганд често се прифаќаат со мали координативни броеви. Примерите вклучуваат Ti(silox) 3, Nb(silox) 3 (PMe 3 ) и [Cr(silox) 3 ] -.
| |
Назив според МСЧПХ Натриум силокс | |
| Систематско име | Натриум три-терц-бутилсиланат |
| Назнаки | |
|---|---|
461703-02-6  [chemspider]
| |
| ChemSpider | 35766904 |
| |
| 3Д-модел (Jmol) | Слика |
| PubChem | 23701721 |
| |
| Својства | |
| Хемиска формула | |
| Моларна маса | 0 g mol−1 |
| Изглед | безбоен цврст |
| Дополнителни податоци | |
| Освен ако не е поинаку укажано, податоците се однесуваат на материјалите во нивната стандардна состојба (25 °C, 100 kPa) | |
| Наводи | |
Дериватот на натриум, кој има својства слични на сол, е кластер од кубански тип .[1]
Поврзани гломазни анјонски лиганди вклучуваат C 5 Me 5 -, (Me 3 Si) 2 N - и NacNac -. Силоксoт има поголем конусен агол од C 5 Me 5 - и е послаб донатор. Поголема е и од силиламидите. Поради овие причини, силокс анјон формира високо незаситени комплекси.
Комплексите со висока координативна незаситеност покажуваат висока реактивност сè додека не подлежат на интрамолекуларни реакции. Силокс ја нуди оваа можност. Примери за висока реактивност прикажана од соединенијата на метал-силокс вклучуваат CO врска во јаглерод моноксид и CN врска во пиридин.[2]
Подготовка уреди
Na(silox) обично се подготвува со депротонација на силинолот (t-Bu) 3 SiOH, кој се подготвува со повеќестепен пат преку посредништво на (t-Bu) 2 SiF 2 .[3] Се добива и со третман на t Bu 3 SiNa со азотен оксид .
Поврзано уреди
- ↑ Lerner, Hans-Wolfram; Scholz, Stefan; Bolte, Michael "The Sodium Siloxides (tBu3SiONa)4 and (tBu2PhSiONa)4: Synthesis and X-ray Crystal Structure Analysis" Organometallics 2002, 21, 3827-3830. doi:10.1021/om020318v
- ↑ Peter T. Wolczanski "Chemistry of electrophilic metal centres coordinated by silox (tBu3SiO), tritox (tBu3CO) and related bifunctional ligands" Polyhedron, 1995, 14, 3335-3362. doi:10.1016/0277-5387(95)85014-7.
- ↑ Edward M. Dexheimer and Leornard Spialter, Lee D. Smithson "Tri-t-butylsilane: synthesis, physical properties, derivatives, and reactivity towards ozonolysis, chlorination, fluorination, and hydrolysis" Journal of Organometallic Chemistry 102, 1975, 21-27.doi:10.1016/S0022-328X(00)90256-0.