Музикотерапија

Музикотерапија е метод на третман со музика во кој музичките звуци се користат за да се постигне подобра физичка, духовна, социјална или емоционална состојба на една личност, без насочен развој на личните музички вештини на пеење или играње. Музикотерапијата е официјално призната парамедицинска дисциплина во десетици земји каде што ја практикуваат неколку илјади професионални музикотерапевти.^[1]

Историја

Терапевтските својства на музиката биле веќе познати во антиката, но модерната музикотерапија се развила дури во средината на 20 век. Современата музикотерапија е мултидисциплинарна и опфаќа етномузикологија и психологија на музиката. Нејзините пристапи, методи и конкретни постапки се разликуваат едни од други и се насочени според научните концепти од кои произлегле (психодинамичка теорија, психоанализа, бихевиоризам и други).

Принципи и примена

Музиката директно влијае на автономниот нервен систем на човекот, што доведува до различни реакции на автономното тело, така што не е потребна интелигенција за да се разбере музиката на физичко ниво и таа допира до пациент со интелектуална попреченост на ист начин како и високообразованиот поединец.

Музикотерапијата се спроведува како активна (свирење, пеење,компонирање) или пасивна (слушање), индивидуално или во мали групи. Во терапијата се користат основни музички елементи како боја, форма, јачина, времетраење и тон. Практиката покажаla дека најефективниот елемент е ритамот. Се користат различни видови и стилови на музика, како што се слободна импровизација, компонирани музички дела, фолклорна музика од различни култури и џез. Најефективен е во обновувањето на комуникацијата прекината по повреда на мозокот или поради некое ментално нарушување како што се аутизам, депресија или ментална попреченост.

Образование

Во Македонија, музикотерапијата се изучува на постдипломско ниво како дел од студиите на Универзитетот Гоце Делчев во Штип. Обуката на музикотерапевти ја спроведува Здржението за арт и музикотерапија Џунџуле од Скопје и проф.д-р Томислав Таневски.

Наводи

↑ Darnley-Smith, Rachel; M Patey, Helen (February 18, 2003). Music Therapy (Creative Therapies in Practice series). London: Sage Publications Ltd. ISBN 978-0761957775.

Извори и литература

Музикотерапија, Хрватска енциклопедија, www.enciklopedija.hr, пристапено на 20 мај 2017 година
Дегмечиќ, Д., Пожгаин, И., Филаковиќ П., Музиката како терапија, Меѓународен преглед на естетиката и социологијата на музиката, кн. 36 Бр. 2, 287-300, Хрчак, hrcak.srce.hr (англиски)
Марија Бланка Шмит, Музика до говор, издавачка куќа Хаид, Загреб, 2001 година, ISBN 9536897040
Дон Кембел, Ефектот на Моцарт: Искористување на моќта на музиката за исцелување на телото, зајакнување на умот и ослободување на креативниот дух, Двојно виножито, Чаковец, 2005 година. , ISBN 9536516799
Дарко Брајтенфелд, Валерија Мајсец Врбаниќ, Музикотерапија: да си помогнеме со музиката, Музичка игра, Загреб, 2011 година, ISBN 9789537211059
Оливер Сакс, Музикофилија: приказни за музиката и мозокот, Алгоритам, Загреб, 2012 година. , ISBN 9789533160450
Ида Стамениќ, Влијание на музиката и танцот врз децата со пречки во развојот (завршен труд), Факултет за образование на наставници, Универзитет во Загреб, Загреб, 2016 година.
Детски центар за музикотерапија Џунџуле, Скопје
Томислав,Таневски, Основи на музикотерапијата, Здружение за теорија и практика на педагогијата Образовни рефлексии, Скопје, 2024. ISBN 975-608-4735-11-3

[1] Darnley-Smith, Rachel; M Patey, Helen (February 18, 2003). Music Therapy (Creative Therapies in Practice series). London: Sage Publications Ltd. ISBN 978-0761957775.

[1]