Мехелиев потковичар
Мехелиев потковичар ( Rhinolophus mehelyi ) е вид инсективојади лилјак од фамилијата Rhinolophidae пронајден во Јужна Европа и делови од Блискиот Исток. Дистрибуиран е во тесен појас околу Средоземното Море од северозападна Африка низ Португалија, Шпанија, Балеарските Острови, јужна Франција, Сардинија, Сицилија и Балканскиот Полуостров до Мала Азија.[2]
Мехелиев потковичар | |
---|---|
Научна класификација [ у ] | |
Непознат таксон (попр): | Мехелиев |
Вид: | Мехелиев потковичар |
Научен назив | |
Мехелиев потковичар |
Mehely's horseshoe bat | |
---|---|
Scientific classification | |
Kingdom: | Animalia |
Phylum: | Chordata |
Class: | Mammalia |
Order: | Chiroptera |
Family: | Rhinolophidae |
Genus: | Rhinolophus |
Species: | R. mehelyi
|
Binomial name | |
Rhinolophus mehelyi Matschie, 1901
| |
Mehely's horseshoe bat range |
Опис
уредиЛилјакот е со средна големина за член на родот 'Rhinolophus', кој што е со бледи усни и сиво-кафеави уши и мембрани за летање. Крзното е релативно густо, со основата на влакната сиво-бела. Вентралното крзно е речиси бело, додека дорзалното крзно е сиво-кафеаво; Линијата помеѓу дорзалната и вентралната страна е релативно остра.
Живеалиште
уредиЛилјакот живее во пештера и области од варовник со блиска вода. Познато е дека се наоѓа во пештери со други лилјаци потковица како што се <i id="mwGA">Rhinolophus hipposideros</i>, како и <i id="mwGg">Myotis myotis</i> и <i id="mwHA">Miniopterus schreibersi</i> . Тој може да се наоѓа во потопли пештерски шуплини, како оние што се наоѓаат во Кова де Са Гитарета ( Мајорка ), додека слободно виси на покривот на пештерата.[3]
Лов
уредиЛилјакот излегува на самрак, лови ниско над земјата на топлите ридови, а исто така и меѓу грмушките и дрвјата, ловејќи молци и други инсекти.
Ехолокација
уредиЗвукот со постојана честота е помеѓу 105 и 112 kHz, со краток пад на честотата на крајот на сигналот, кој вообичаено трае помеѓу 20 и 30 милисекунди.
Парење и селекција
уредиСтудија за однесувањето спроведена од Puechmaille и сор. (2014) открилa дека врвните честоти на ехолокациски повици што ги емитуваат машките и женските Rhinolophus mehelyi точно ја рефлектираат нивната големина и состојба на телото. Во експериментот, поголемите мажјаци се покажаа дека имаат повисоки честоти на повици што ги привлекуваа женките двапати почесто од мажјаците со пониски честоти на повици. Спротивно на тоа, се чини дека мажите избираат женки по случаен избор. Оваа разлика сугерира дека женките избираат мажјаци врз основа на нивната честота на повици за индиректните придобивки од поздравото и посилно потомство. Според тоа, системот за парење е споредлив со лек, што го прави изборот на женска партнерка фактор на селекција во еволуцијата на честотата на повик кај мажјаците што може да се спротивстави на другите притисоци за селекција наметнати од нивната еколошка ниша.[4]
Наводи
уреди- ↑ Alcaldé, J.; Benda, P.; Juste, J. (2016). "Rhinolophus mehelyi". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T19519A21974380. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-2.RLTS.T19519A21974380.en. Retrieved 15 November 2021.
- ↑ "Rhinolophus mehelyi", Science for Nature Foundation
- ↑ Antoni Alcover, J., уред. (1988). „Mamífers Actuals“. els Mamífers de les Balears. Palma de Mallorca: Editorial Moll. стр. 91–92. ISBN 84-273-0265-7.
- ↑ Puechmaille, S. J., I. M. Borissov, S. Zsebok, B. Allegrini, M. Hizem, S. Kuenzel, M. Schuchmann et al. 2014.
- 0-600-56424-X
- Agnelli, P., Martinoli, A., Patriarca, E., Russo, D., Scaravelli, D. & Genovesi, P. (2004), Linee guida per il monitoraggio dei Chirotteri: indicazioni metodologiche per lo studio e la conservazione dei пипистрели во Италија. Quaderni di Conservazione della NaturaMinistero dell'Ambiente e della Tutela del Territorio - Национален Istituto per la Fauna Selvatica "A. Ghigi", Рома
- GIRC (2004), Проект за италијанско живеалиште за лилјаци: прелиминарен попис на локации и перспективи за зачувување Hystrix, It. J. Цицач. стр. 55–68
- Lanza, B. (2012), Fauna d'Italia, Chiroptera Calderini, Болоња
- Mucedda, M. (1994), Note su Rhinolophus mehelyi (Chiroptera, Rhinolophidae) della Sardegna. Бол. Групна игра. Sassarese n.15: pp. 43–46
- Mucedda, M., Pidinchedda, E., Bertelli, ML (2009), Status del Rinolofo di Mehely (Rhinolophus mehelyi) (Chiroptera, Rhinolophidae) во Италија. Atti del 2° Convegno Italiano sui Chirotteri, Serra San Quirico (AN) стр. 89–98
- Ruffo, S. & Stock, F. (2005), Список за проверка и дистрибуција на делата фауна италијанска Меморија на музејот Civico di Storia Naturale во Верона - 2. Serie Sezione Scienze della Vita
- Russo D, Almenar D, Aihartza J, Goiti U, Salsamendi E, Garin I. (2005), Избор на живеалишта во симпатичниот Rhinolophus mehelyi и R. euryale (Mammalia : Chiroptera) Journal of Zoology стр. 327–332