Ласичја гулабка
Ласичја гулапка (латински: Russula mustelina), позната и како ласица, е столпчеста габа од родот Гулапка, со потекло во Европа и Северна Америка. Шведскиот миколог Елиас Магнус Фрис го опишал видот во неговата книга од 1838 година Epicrisis Systematis Mycologici seu Synopsis Hymenomycetum.[1]
| Ласичја гулабка | |
|---|---|
| Научна класификација [ у ] | |
| Непознат таксон (попр): | Ласичја |
| Вид: | Ласичја гулабка |
| Научен назив | |
| Ласичја гулабка | |
| Ласичја гулапка | |
|---|---|
Научна класификација 
| |
| Царство: | Fungi |
| Колено: | Basidiomycota |
| Класа: | Agaricomycetes |
| Ред: | Russulales |
| Семејство: | Russulaceae |
| Род: | Russula |
| Вид: | R. mustelina
|
| Биномен назив | |
| Russula mustelina | |
| Распространетост во Европа (зелена) | |
Опис
уреди
Плодните тела се појавуваат наесен и можат делумно да бидат сраснати во почвата. Шапката достигнува големина од 7-12 см широка, повремено достигнувајќи 16см, со форма која се движи од конвексна (кај млади примероци) до сплескана, понекогаш со плитко централно вдлабнување. Површината на шапката е мазна и сува, (кога е сува таа е без сјај) може да биде малку леплива кога е влажна. Бојата е бледожолта до жолто-кафеава со маргини на шапката со боја на вино и може да се обезбојува со дамки во боја на вино со возраста. Белото месо е 3-10 мм дебело под шапката и има благ вкус. Кремните жабри имаат прицврстување за дршката. Плодните тела речиси немаат мирис. Тврдата бела дршка може да порасне 4-9 см долга и од 2-4 см дебела, и е приближно со иста ширина низ целата должина, иако може да биде малку подебела во близина на основата. Неговата површина е сува и мазна.
Ласичја гулапка произведува жолтеникав отпечаток од спорите. Заоблените спори имаат димензии од 7,5-10,5 на 6,5-9 μm, со мрежеста (како мрежа) површина обележана со повремени брадавици.[2]
Russula basifurcata е сличен вид со помали плодни тела расте во микороза со дабови дрвја на пониски височини. Жабрите се чаталести во близина на стеблото.
Галерија
уреди-
-
-
-
Ласичја гулапка
Екологија
уредиЛасичја гулабка е јадлива, расте во доцно лето и на есен во планински иглолисни шуми над 1,600 м. Видот е широко распространет во планинските иглолисни шуми на Евроазија и Северна Америка,[2] а практично го нема на рамнините. Формира микориза со смреката, поретко со дабот. Се наоѓа и на тресетното мочуриште во источните Карпати во Романија, каде што е поврзана со европската смрека.[3] Расте и на Брегот на Слоновата Коска каде што се бере и јаде.[4]
Литература
уреди- Romagnesi, H. Les Russules d'Europe et d'Afrique du Nord. — Paris: Bordas, 1967. — P. 269. — 998 p. — ISBN 0-934454-87-6.
- Гапиенко О. С., Шапорова Я. А. Флора Беларуси. — Минск: Беларуская навука, 2012. — Т. 1. — С. 156. — 199 с. — ISBN 978-985-08-1482-1.
Наводи
уреди- ↑ Fries, E. M. (1838). Epicrisis Systematis Mycologici: Seu Synopsis Hymenomycetum [A Critical Study of Mycology: A Synopsis of the Hymenomycetes] (латински). 1–2. Uppsala, Sweden: Regiae Academiae Typographia. стр. 351.
- ↑ 2,0 2,1 Wood, Michael; Stevens, Frederick Allard (2015). California mushrooms : the comprehensive identification guide. Portland, Oregon. ISBN 978-1-60469-353-9. OCLC 919478799.
- ↑ Vasilică‐Claudiu Chinan; Ciprian C. Mânzu (2021-02-12). „Author response for "Occurrence of Erysiphe corylacearum causing powdery mildew of Corylus avellana in Romania"“. doi:10.1111/efp.12681/v2/response1. Наводот journal бара
|journal=(help) - ↑ Jaures, Gbotognon Oscar; Appolinaire, Kouassi Kouamé; Hubert, Konan Kouassi; Jean, Parfait Kouadio Eugène (2019-07-30). „Proximate composition and nutritional value of three edible mushrooms ectomycorrhizal (Russula mustelina, Russula Delica and Russula Lepida) from Côte d'Ivoire according to the maturity stages“. World Journal of Advanced Research and Reviews. 2 (3): 021–030. doi:10.30574/wjarr.2019.2.3.0040.
<ref> со име „Desjardin 2014“ определена во <references> не се користи во претходен текст..