Германски идеализам

Германски идеализам (или германски класичен идеализам) претставува сет на идеалистички филозофии и доктрини што се развил во Германија на крајот на XVIII и во првата половина на XIX век. Нејзини главни претставници се Кант, Фихте, Шелинг и Хегел.

Идеализам

Филозофската категорија и правец во филоѕофијата „идеализам“ потекнува од терминот „идеја“, која севкупната вистина за “се околу нас“ бара во смислата на идеите, кое имаат Онтолошкото значење. Најосновната категорија (од која се потекнува е “идеја“ или сет на “идеји“ (односно идејната “форма“ што дава смисол). На почеток, во Античката Грција, но покасно, “Идеализмот“ настанал како спротивсвената филозофија во однос на едноставниот “материјализмот“ кои сметаше дека се е соѕдано од “материја“ (те. природната содржина која се простира до бесконечноста). Покасно, во текот на историјата Идеалиѕмот станал водечката филозофија која доминантно се врзува за најнапредната европска филозофска мисла. Највисоките светски достигнувања Идеализмот остварува во Германската класична идеалистичка филозофија, која претставува темелник на сиот помодерен развој на Идеализмот. Германскиот идеализам е филозофското движење кое се појавува во Германија кон крајот на 18 и почетокот на 19 век се базира на концептот на Апсолутниот и трансцедентниот иделизам. Трансцедениот идеализам прво се разви трудовите и книгите на Имануел Кант во 1780-тите и 1790-тите, во који који Трансцеднтното (како чисто идеалистичко) се одбојува од Трансциденталното (поврзано со чувствителен свет). Периодот на германскиот идеализам по Кант е познат и како посткантовски идеализам или едноставно посткантјанизам. Идеализмот на Ј. Г. Фихте прифаќа динамиката на сознавањето преку моделот „Јас- Не-Јас", односно за првиот пат тој воведува трансцедентната логика која преку негацијата (на "Јас-твото") допира од самосвеста до „свеста" односно пооштата идеја, која е во основата на светот. Конечно, Хегел воведува дијалектичкиот метод, според кои целото движење на идејата како Духот се одвива преку "Тијадите" (види статијата за Дијалектика).

Денес, некои историчари сметаат дека Филозофијата на германскиот идеализам е родена како реакција на просветителските скептици, материјалистички филозофи, емпиристички симплификатори и други анти-метафизички погледи.

Поврзано

• Дијалектика

Литература

• G. W. F. Hegel, Science of Logic. 1816.
• G. W. F. Hegel, The Phenomenology of Spirit. 1807.