Кахон
Кахон, што на шпански значи „сандак“, „фиока“ или „кутија со дупка“ [1] е шестстран дрвен ударен инструмент кој наликува на кутија. Се верува дека потекнува од робовите кои биле музичари во јужноамериканската шпанска колонија, во она што сега е Перу во раните 1800-ти. Се свири со удирање со раце или додатоци (пластични и метални четки, метли, штракаат, педали итн.) на предната плоча, која е малку потенка од останатиот дел од инструментот. Обично има два звука, бас и снер. Материјалот од кој се прави кахон е претежно шпер плоча со дебелина од 1,3 до 1,9 см.
Појава
уредиПостојат две теории за тоа како навистина настанал кахон.[2] Првата е дека кахон е директен потомок на тапаните од Ангола. Бидејќи робовите од Африка немале свои инструменти, тие ги користеле бродските гајби што ги имале на располагање, како тапани и удирале по нив. Друга теорија е дека шпанските колонијалисти ја забраниле музиката за африканските робови. Робовите развиле инструмент налик на кутија бидејќи лесно можеле да го маскираат како стол, со што ја негувале својата традиција, а сепак останувале незабележани.
Исто така, во Куба, кахонот е направен од стари фиоки и друг кариран мебел за домаќинството и се користел главно за латино музика. Кахон првично бил инструмент за поддршка на африканските танци Тондеро и Замакуека сè додека перкусионистот Рубем Дантас, кој свирел заедно со шпанскиот гитарист Пако де Лусија, го открил во Перу за време на нивната турнеја низ Јужна Америка. По претставувањето на инструментот пред бендот, Дантас го започнал трендот на користење кахон во повеќето фламенко бендови. Денес, кахонот е широко користен во афро-перуанските, афро-кубанските и фламенко стиловите на музика.
Кахон бил прогласен за национален инструмент на Перу во 2001 година и се смета за главен дел од нивното богато културно наследство. Модерниот кахон често се користи како придружба на акустична гитара. Овој инструмент многу брзо станал популарен во блуз, поп, рок, фанк, џез, фјужн, но станува многу популарен и во сите други стилови и жанрови низ светот. Вообичаено модерно име за кахон е „Тапани во кутија“ или „Кахонска кутија“.
Изглед и конструкција на инструментот
уредиКахон се прави во различни видови облици и големини, а изборот на материјал може да варира, што влијае на конечниот звук на инструментот. Страните се претежно од иверица со дебелина од 1,3 - 1,9 см.[3] Предниот дел е потенок и најчесто е закован и има улога на ударник. Отворот се наоѓа на задниот дел спроти страната на ударот. Врвовите главно се оставени недопрени и можат да се удрат на кутијата која е претежно квадратна, но повремено се забележуваат и некои асиметрични форми. Изведувачот седи на кутијата и може да се заниша назад додека удира во предниот дел што го држи меѓу колената. Модерните кахони обично имаат гумени стапала и неколку завртки на долната страна кои можат да ја променат бојата на звукот. Во првобитната верзија, кахонот бил само шуплива дрвена кутија, но поновите верзии имаат и неколку испружени јажиња или жици како шмек за да добијат ефект на зуење како добош.[4] Некои перкусионисти поставуваат и ѕвона на внатрешната страна на таблата за удари во близина на јажето или снер. Дополнителни звуци може да се добијат со удирање на конусот од страна со врвовите на прстите или со допирање на него.
Кахон типови и стилови на свирење
уредиНа почетокот, кахонот бил само дрвена кутија направена главно од стар мебел како фиоки и кутии, но како што растела неговата популарност, така се развил од обична дрвена кутија до врвен ударен музички инструмент. Модерните кахони имаат прилагодливи стапици (т.н. фламенко кахон [5] ), така што изведувачот може да го избере звукот на стапицата што му одговара. Некои имаат и прилагодливо слабеење на басот што музичарот го избира по сопствена дискреција или според условите и видот на музиката што ја изведува. Поновите модели имаат дури и вграден систем за подигање за лесен звук.
Видови кахони
уреди- Кахон со фиксен снер.
Снерот е фиксиран и претходно поставен во барабанот во близина на горниот десен агол што дава остар и јасен снер звук. Различни варијации во бојата на звукот се можни со едноставно удирање во различни делови од барабанот. За да се добие ефектот на добош, се удира горниот лев агол, а постепено движејќи се кон центарот, сè повеќе се слуша звукот на снер.
- Кахон со прилагодлив снер.
Со овој модел, снерот е целосно прилагодлив со механизам за брзо ослободување за промена на својата позиција. Целосно затегнатиот снер има остар и тесен звук, додека со целосно опуштен снерот повеќе наликува на традиционален кахон без снер. Исто така, снерот може прецизно да се прилагоди каде било помеѓу овие две позиции за фино да ја прилагоди бојата на инструментот и потоа да се закочи за да не се движи за време на свирењето.
- Кахон со две лица.
Овој тип на кахон има две површини за свирење и секоја од нив дава сосема различен звук што го прави овој инструмент многу разновиден. Едната страна има многу тенка површина за свирење што и дава длабок и многу „органски“ звук. Од другата страна има снер што е фиксиран во горниот десен агол и дава танок снер звук со длабоки бас ноти. Овој тип на тапан се претпочита за акустична музика. Повеќето кахони имаат гумени ногарки на кои стои и по избор може да имаат меко седиште за изведувачот. Кахон може да има различни типови на дупки, иако кругот е најстандарден.
Стилови на свирење
уреди
Покрај стандардниот начин на свирење, постојат и различни варијации кои настанале поради различни влијанија со текот на времето. Со оглед на тоа што е широко распространет низ целиот свет, го свиреле не само професионални перкусионисти туку и други музичари, што довело до голема разновидност во стиловите на свирење.
Може да се свири само со раце, но и со пластични или метални метли кои вообичаено се користат за свирење на тапани и даваат сосема поинаков звук од оној што го добивате со прстите. Има и тврди дрвени стапчиња со меки врвови во форма на топка. Развиени се и различни прстени кои музичарите ги ставале на раце за да добијат поинаков звук. Прстените можат да бидат пластични и можат да бидат метални кои штракаат или ѕвона што се тресат додека свирачот ги движи рацете.Друг популарен начин за свирење на кахон е со едноставна педала за бас-тапан што го претвора овој инструмент во индиректен ударен инструмент. Ова им дава можност на свирачите да свират исто како бас-тапан, ви овозможува да свирите уште малку перкусии со рацете, но исто така ја ограничува позицијата на свирење.
Друг многу популарен начин за користење на кахонската нога е придушување на центарот на кахонот со петицата и во зависност од положбата се добива различен звук. Со оваа позиција, изведувачот може да ги исклучи длабоките тонови за да останат само високите, што дава интересен ефект.
Озвучување на Кахон
уредиКако и за секој акустичен инструмент, постојат различни техники на звучење, но овде ќе ги објаснам техниките користејќи еден, два или три микрофони. Покрај нив, може да се користи и опрема за стерео звук, но бидејќи кахонот е ударен инструмент, стерео звучниот систем првенствено се користи за околината во која се снима.
- Поставување на инструментот
Кахонот е најдобро поставен до ѕид за да им даде полнота на бас честотите. Исто така, пожелно е кахонот да се стави на под без теписи (да речеме некој паркет или слично) за да се направи карактерот на звукот поживописен поради рефлексии.[6]
- Звучен систем со еден микрофон:
Не е идеално да се звучи кахонот со еден микрофон, но ако тоа е единствената опција, повеќето перкусионисти ќе го стават тој микрофон на задната дупка за да го добијат „најдебелиот“ звук со многу бас. Главно се користат микрофони кои се користат и за бас-тапан. Може да се постават внатре во кахонот, но најчесто се ставаат напред за да „изгледаат“ внатре.
- Друга опција за звук со еден микрофон е да го поставите микрофонот некаде во просторијата. тогаш се добива природниот звук на кахонот, но треба да се има предвид фактот дека во тој случај акустиката на просторијата игра голема улога во бојата на звукот. За овие цели, најчесто се користи кондензаторски микрофон со целиот честотен опсег.[6]
- Звучен систем со два микрофони:
Ова е многу подобар начин за звучење бидејќи првиот микрофон, како и во првиот пример, го собира звукот од задниот дел кој има многу бас, но исто така се става и микрофон напред кој гледа директно во прстите на изведувачот и ги фаќа крцкавите остри тонови од високи честоти и исто така собира звуци.што ги прават прстите при тапкање на предната страна на инструментот. Задниот микрофон (често динамичен како бас-тапанот) е поставен не директно на дупката, туку 45 ° до центарот на дупката, така што звукот не брмчи премногу на растојание од 20 см. Предниот микрофон (кондензатор) е поставен на 30-40 см од предната плоча на висина на горниот раб на кахонот така што тој е свртен кон центарот на кахонот кој е помеѓу нозете на свирачот.[6]
- Звучен систем со три микрофони:
Оваа поставка би била логично продолжение на претходната за случајот со студиско снимање кога сакаме да ја слушнеме просторијата во која се наоѓа музичарот со инструментот. Слично на тапаните за снимање, ќе поставиме микрофон во самата просторија за да го слушнеме одекот на таа просторија. Стерео пар може да се користи и за озвучување на просторијата, а звукот на самиот кахон е ист како и во другиот случај со два микрофони.
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ „Ime kahona“. Архивирано од изворникот на 25 февруари 2015. Посетено на 18 мај 2015.
- ↑ „Nastanak i poreklo kahon-a“ (англиски). Архивирано од изворникот на 2015-05-18. Посетено на 16 мај 2015.
- ↑ „Kako napraviti kahon“ (англиски). Архивирано од изворникот на 8 април 2015. Посетено на 16 мај 2015.
- ↑ „Istorija kahona i prvobitni izgled“. Архивирано од изворникот на 18 мај 2015. Посетено на 16 мај 2015.
- ↑ „Flamenko kahon“. Архивирано од изворникот на 18 мај 2015. Посетено на 18 мај 2015.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 „Kako pravilno ozvučiti kahon“ (англиски). Посетено на 18 мај 2015.
Литература
уреди- Потекло и историја на инструментот Архивирано на 18 мај 2015 г.
- Звук и снимање кахон.
- Историја на кахон.