Википедија

Катрин Џ. Вилис

Катрин Џејн Вилис е биолог, кој ја проучува врската помеѓу долгорочната динамика на екосистемот и промените во животната средина. Таа е професор по биоразновидност на Катедрата за зоологија на Универзитетот во Оксфорд,[1] и дополнителен професор по биологија на Универзитетот во Берген . Во 2018 година, таа беше избрана за директор на Сент Едмунд Хол, и ја презеде оваа функција од 1 октомври.[2] Таа ја држеше Катедрата за биоразновидност Тасо Левентис во Оксфорд и беше нејзин основач, а сега е вонреден директор на Институтот за биоразновидност Оксфорд.[3] Вилис беше директор за наука во Кралската ботаничка градина, Кју од 2013 до 2018 година.[4]

Официјален портрет на бароницата Вилис од Самертаун култура 2, 2024 година

Образование

уреди

Вилис својата прва диплома по географија и наука за животната средина ја добила на Универзитетот во Саутемптон, а докторирала на растителни науки на Универзитетот во Кембриџ за истражување на вегетациската историја на доцниот квартар во Епир, во северозападна Грција.

Кариера и истражување

уреди

По нејзиниот докторат, Вилис доби стипендија за постдокторски студии на колеџот Селвин, Кембриџ на Универзитетот во Кембриџ, постдокторски стипендија на Советот за истражување на природната средина (NERC) во Одделот за растителни науки и Истражувачка стипендија на Универзитетот на Кралското општество (URF) во Годвин. Институтот за квартарни истражувања, на Универзитетот во Кембриџ. Во 1999 година се префрлила да предава на Факултетот за географија и животна средина, Универзитетот во Оксфорд, каде што ја основала Оксфордската долгорочна еколошка лабораторија во 2002 година. Вилис беше назначен за професор по долгорочна екологија во 2008 година,[5] и на 1 октомври 2010 година стана првиот Тасо Левентис професор по биолошка разновидност и директор на Институтот за биоразновидност Џејмс Мартин за зоологија. Покрај нејзината позиција во Оксфорд, таа беше и дополнителен професор (професор II) на Катедрата за биологија на Универзитетот во Берген, Норвешка. Таа е повереник на WWF-UK,[6] член на панел во советодавниот одбор за Комисијата за стипендии на Комонвелтот, управник на Меморијалниот труст Перси Сладен, меѓународен член на панелот за оценување ФОРМАС на Шведскиот истражувачки совет и член на колеџот на Советот за истражување на природната средина на Обединетото Кралство (NERC). Од 2012 до 2013 година таа беше избрана на функцијата главен директор на Меѓународното биогеографско друштво.[7] Во 2013 година таа беше назначена за директор на науката во Кралската ботаничка градина, Кју,[4] на 5-годишно распоредување од Универзитетот во Оксфорд. Радио БиБиСи започна да емитува во октомври 2014 година серија документарни разговори за научната и социјалната историја на колекцијата Кју.[8][9] На 1 октомври 2018 година, Вилис го наследи Кит Гал како директор на Сент Едмунд Хол, Оксфорд.[10]

Истражувањето на Вилис[11] фокусира на реконструкција на долгорочните одговори на екосистемите на промените во животната средина, вклучувајќи ги климатските промени, влијанието на човекот и порастот на нивото на морето . Таа тврди дека разбирањето на долгорочните записи за промените на екосистемот е од суштинско значење за правилно разбирање на идните реакции на екосистемот. Многу научни студии се ограничени на краткорочни збирки на податоци кои ретко опфаќаат повеќе од 40 до 50 години, иако многу поголеми организми, вклучувајќи дрвја и големи цицачи,кои имаат просечен генерациски век кој го надминува овој временски размер. Според тоа, краткорочните записи не се во можност да ја реконструираат природната варијабилност со текот на времето, или стапките на миграција како резултат на промените во животната средина. Таа, исто така, тврди дека краткорочниот пристап дава статичен поглед на екосистемите и води кон концептуално формирање на нереална „норма“ која мора да се одржува или обнови и заштити. Затоа, нејзината истражувачка група во лабораторијата за долгорочна екологија во Оксфорд се обидува да ги реконструира екосистемските одговори на промените во животната средина во временски размери кои се движат од десетици до милиони години, како и примената на долгорочните записи во зачувувањето на биолошката разновидност. Таа тврди дека влијанието на современите климатски промени врз растителниот биот е неизвесно и потенцијално не толку сериозно како што замислуваат истражувачите,[12] и ги оспори претпоставките направени во интерпретацијата на просторно ограничените температурни записи.[13] Извештајот на Kew's State of the World's Plants (2016) ја посочува промената на Земјината покривка како главна закана за глобалната биолошка разновидност, а не за климатските промени.[14]

Истражувањето на Вилис е објавено во водечки рецензирани научни списанија, вклучувајќи ги Nature,[15] Science,[16][17][18][19][20] Philosophical Transactions of the Royal Society B,[21] Biological Conservation.[22] и Кватернерни Научни Прегледи.[23] Со Џенифер МекЕлвејн таа е соавтор на учебникот Еволуцијата на растенијата.[24] Нејзиното истражување е финансирано од Советот за истражување на природната средина (NERC) и Советот за истражување на уметностите и хуманистичките науки (AHRC).[25]

Наводи

уреди
  1. ↑ „Kathy Willis Staff page, Department of Zoology“. University of Oxford. Архивирано од изворникот на 25 February 2014.
  2. ↑ „Professor Kathy Willis elected new Principal of St Edmund Hall“. University of Oxford Department of Zoology.
  3. ↑ „Kathy Willis Profile at Biodiversity Institute“. Архивирано од изворникот на 5 May 2015.
  4. ↑ 4,0 4,1 „Professor Kathy Willis, Director of Science“. Royal Botanic Gardens, Kew. Архивирано од изворникот на 17 July 2014.
  5. ↑ „Kathy Willis Oxford Long Term Ecology“. University of Oxford. Архивирано од изворникот на 19 May 2015.
  6. ↑ „WWF-UK Trustees Biographies 2011“ (PDF). wwf.org.uk.
  7. ↑ „International Biogeography Society, Past Officers“. biogeography.org. Архивирано од изворникот на 1 February 2014. Посетено на 23 January 2014.
  8. ↑ „Plants – From Roots to Riches“. London: BBC.
  9. ↑ Willis, K. J. (2014). Kew and BBC Radio 4. London: John Murray. ISBN 978-1444798234.
  10. ↑ „St Edmund Hall elects new Principal“. St Edmund Hall.
  11. ↑ „Data“. researchgate.net.
  12. ↑ University of Oxford.
  13. ↑ Seddon, Alistair W.R.; Long, P. R.; Willis, K. (2014). „Spatiotemporal patterns of warming“. Nature Climate Change. 4 (10): 845–846. doi:10.1038/nclimate2372.
  14. ↑ „Архивиран примерок“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 28 September 2016. Посетено на 27 July 2016.
  15. ↑ Willis, K. J.; Kleczkowski, A.; Crowhurst, S. J. (1999). „124,000-year periodicity in terrestrial vegetation change during the late Pliocene epoch“. Nature. 397 (6721): 685–688. doi:10.1038/17783.
  16. ↑ Willis, K. J.; Bhagwat, S. A. (2009). „Ecology. Biodiversity and climate change“. Science. 326 (5954): 806–7. doi:10.1126/science.1178838. PMID 19892969.
  17. ↑ Van Leeuwen, J. F. N.; Froyd, C. A.; Van Der Knaap, W. O.; Coffey, E. E.; Tye, A.; Willis, K. J. (2008). „Fossil Pollen as a Guide to Conservation in the Galapagos“. Science. 322 (5905): 1206. doi:10.1126/science.1163454. PMID 19023075.
  18. ↑ Willis, K. J. (1999). „The Role of Sub-Milankovitch Climatic Forcing in the Initiation of the Northern Hemisphere Glaciation“. Science. 285 (5427): 568–571. doi:10.1126/science.285.5427.568. PMID 10417383.
  19. ↑ Willis, K. J.; Birks, H. J. B. (2006). „What is Natural? The Need for a Long-Term Perspective in Biodiversity Conservation“. Science. 314 (5803): 1261–1265. CiteSeerX 10.1.1.549.5178. doi:10.1126/science.1122667. PMID 17124315.
  20. ↑ Willis, K. J. (2002). „Ecology: Enhanced: Species Diversity--Scale Matters“. Science. 295 (5558): 1245–1248. doi:10.1126/science.1067335. PMID 11847328.
  21. ↑ Willis, K. J.; Bennett, K. D.; Burrough, S. L.; Macias-Fauria, M.; Tovar, C. (2013). „Determining the response of African biota to climate change: Using the past to model the future“. Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences. 368 (1625): 20120491. doi:10.1098/rstb.2012.0491. PMC 3720034. PMID 23878343.
  22. ↑ Willis, K. J.; Jeffers, E. S.; Tovar, C.; Long, P. R.; Caithness, N.; Smit, M. G. D.; Hagemann, R.; Collin-Hansen, C.; Weissenberger, J. (2012). „Determining the ecological value of landscapes beyond protected areas“. Biological Conservation. 147: 3–12. doi:10.1016/j.biocon.2011.11.001.
  23. ↑ Froyd, C. A.; Willis, K. J. (2008). „Emerging issues in biodiversity & conservation management: The need for a palaeoecological perspective“. Quaternary Science Reviews. 27 (17–18): 1723–1732. doi:10.1016/j.quascirev.2008.06.006.
  24. ↑ Willis, K.J. and McElwain, J.C. 2002.
  25. ↑ „UK Government Research Grants awarded to Kathy Willis“. Research Councils UK. Архивирано од изворникот на 19 May 2015.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Катрин_Џ._Вилис&oldid=5252172“