Италијанска кујна

Италијанската кујна е храна карактеристична за Италија. Таа се развива преку векови на социјални и економски промени, со корени кои се протегаат во антиката.

Значителни промени се случија со откривањето на Новиот Свет и воведувањето на компири, домати, пиперки, пченка и шеќерна репка, што последен пат беше воведен во квантитет во 18 век. Италијанската кујна е позната по својата регионална разновидност, особено помеѓу северниот и јужниот дел на италијанскиот полуостров. Тој нуди изобилство на вкус, и е еден од најпопуларните и копирани во светот. Тоа влијаело на неколку кујни ширум светот, главно на САД.

Историја

Италијанската кујна се развила низ вековите. Иако земјата која е позната како Италија не се обединила до 19 век, кујната може да побара следливи корени уште од IV век пр.н.е. Храната и културата биле многу важни во тоа време, како што можеме да видиме од готвачот (Апициј) кој датира од првиот век п.н.е. Низ вековите, соседните региони, освојувачите, готвачите од висок профил, политичкиот пресврт и откривањето на Новиот Свет влијаат врз неговиот развој.

Италијанската храна почнала да се формира по падот на Римското Царство, кога почнале да се одделуваат различни градови и да се формираат разни традиции. Биле направени многу различни типови леб и тестенини, и имало варијација во техниките за готвење и подготовката. Земјата била поделена, северот на Италија, околу Милано е познат по своите рисоти, централниот дел на земјата во регионот на Болоња е позната по своите толелини, а јужниот дел во Неапол е познат по своите пици и шпагети.

Првиот познат италијански писател на храна бил грчки сицилијан наречен Арчестрат од Сиракуза во 4 век пр.н.е. Тој напишал песна која зборувала за користење на „врвен квалитет и сезонски“ состојки. Тој рекол дека вкусовите не треба да бидат маскирани од зачини, билки или други зачини.

Особености

Италијанската кујна се одликува со својата едноставност, со многу јадења со само две или четири главни состојки. Италијанските готвачи се потпираат главно на квалитетот на состојките, наместо на елаборат подготовка. Состојките и садовите се разликуваат по региони. Многу јадења кои некогаш биле регионални, се размножиле со варијации низ целата земја. Тестенини, зеленчук, маслиново масло и риба се главен дел од италијанската кујна. Таа е веројатно најважниот израз на средоземната исхрана.