Владимир Заимов
Владимир Стојанов Заимов (8 декември 1888 — 3 јуни 1942 година) — русофилски[1] генерал што дејствувал како советски шпион во Кралството Бугарија. Тој бил прогласен за Херој на Советскиот Сојуз за неговите дејствија против силите на Оската.
| Владамир Стојанов Заимов | |
|---|---|
 Споменик на Владимир Заимов во Плевен | |
| Починал | 3 јуни 1942 (возр. 53) Софија, Бугарија |
| Служба | 1939 — 1942 |
| Битки/војни | Балкански војни Прва светска војна Втора светска војна |
Животопис
уредиВладимир Заимов е роден на 8 декември 1888 г. во Ќустендил во семејството на Стојан Заимов, учесник во Априлското востание . Во 1907 година дипломирал на Кралскиот офицерски колеџ и од 1912 до 1913 година служел во Балканските војни и Првата светска војна . Во 1927 година помагал во изградбата на артилерија во родната земја, а до 1934 година бил на чело на Воената лига. Една година подоцна, тој бил преместен во резерват во кој подоцна бил затворен. На 16 октомври истата година тој станал генерал-мајор и станал секретар на Воениот сојуз. Од 1935 до 1936 година бил обвинет за обид за атентат врз генералот Дамјан Велчев, но обвиненијата биле отфрлени поради недостиг на докази. Кога започнала војната, тој добил наредба од Советската комунистичка партија да се спротивстави на германската окупација, но подоцна бил уапсен на 22 март 1942 година под обвинение за шпионажа и бил осуден следниот ден. На 3 јуни 1942 година тој побарал помилување од Борис III, но бил одбиен и истиот ден бил погубен. Во мај 1945 година бил рехабилитиран од Софискиот суд на Народниот трибунал на Татковинскиот фронт.[2]
Наводи
уреди- ↑ Годишник на Националния музей Георги Димитров. Nat︠︡sionalen muzeĭ Georgi Dimitrov. 1984. стр. 26.
- ↑ Nedyu Nedev. Central Intelligence Operations. Посетено на July 28, 2013.