Битка кај Андрос (1696)
| ||||||||||
Битката кај Андрос — битка која се одвила на 22 август 1696 година југоисточно од грчкиот остров Андрос помеѓу флотите на Република Венеција и Папските држави под водство на Бартоломео Контарини [1] од една страна и Отоманската морнарица, на чело со под Мецо Морто Хусеин-паша и сојузничките варварски сили. Битката била неодлучна, а ниту еден брод не бил изгубен од двете страни.
Заднина
уредиКонтарини, со 22 едрени бродови, го напуштил Порто Поро на 28 јули и пристигнал во пристаништето Гаврион, на западниот брег на Андрос, на 3 август, додека силите под команда на Алесандро Молин заминале во Кехриос, на континентална Грција, подготвени за напад на Теба.
На 6 август муслиманската флота од 20 отомански и 15 африкански бродови била забележана северно од Андрос. Контарини имал наредба да не се впушта во битка, освен ако нема временска предност од ветрот, па дури и откако Османлиите испратиле галии и копнените трупи тој единствено што направил било нивно отргнување од нападот. Османлиите заминале на запад. Десет дена ништо не се случило, освен еден француски трговец кој влегол во пристаништето и бил застрелан од Венецијанците, кои го помешале со пожарникарски брод.
Битка
уредиНа 20 август северниот ветер започнал и во 17:00 часот османлиската флота повторно се појавила надвор од градот и отворила оган, со мал резултат, пред да се смири на југ во текот на ноќта. На 21 август ветрот повторно дувал од север и Контарини, гледајќи ја својата шанса, отпловил, но ветрот паднал околу 12:00 часот и тој тргнал кон југоисточниот крај на Андрос, а таму му се придружила галијата која штотуку пристигнала од запад, рано на 22 август. Благ источен ветер му дала уште една шанса на Контарини и тој отпловил на запад, галиите ги влечеле едриличарските бродови, кон јужниот крај на Османлиите, кои биле нејасно распоредени во источна османлиска и западна африканска линија, но главно во групна формација свртени кон север. Околу 14:00 часот веслачките пловила се откачиле и формирале линија јужно од Османлиите. Едриличарските бродови на двете страни се формирале повеќе или помалку во линии, а османлиската флота постепено се оддалечила. Во 16:00 часот ветрот паднал и венецијанските галии, кои ја пресечеле линијата, потоа повторно се појавиле и ги нападнале Османлиите во една линија. Турците се повлекле по околу два часа, на крајот тргнале на југ до островот Сирос, додека Венецијанците на крајот отпловиле назад кон пристаништето Гаврион. До 1 декември, Венецијанците пловеле наоколу барајќи ја османлиската флота, кога слушнаале дека таа отпловила назад во Дарданелите скоро еден месец порано.
Христијанските жртви биле 56 убиени и 125 ранети во едрилиците и околу 19 жртви во веслачките бродови.