Балтословенски јазици
Балтословенските јазици се група јазици составени од две големи индоевропски јазични групи, односно од словенските и балтичките јазици. Балтичките и словенските јазици споделуваат неколку јазичарички елементи кои не можат да се пронајдат кај останатите индоевропски јазици, што посочува дека овие јазици имале еден ист развој и предок. Сепак, во научната јавност има поделба за тоа од која природа е врската меѓу овие јазици, односно некои јазичари тврдат дека оваа врска е генеолошка, а други тврдат дека тие заеднички одлики се како резултат на контактот на јазиците.[1]
| Балтословенски јазици | |
|---|---|
| Географска распространетост: | Источна и Северна Европа |
| Класификација: | индоевропски
|
| Гранки: | |
 | |
Во науката се пробало да се реконструира прабалтословенскиот јазик, кој е директен потомок на праиндоевропскиот јазик. Таквата реконструкција на овој хипотетичен јазик била извршена преку споредба и анализа на гласовите и акцентите на современите балтички и словенски јазици.[1]
Заеднички карактеристики за балтословенските јазици
уредиЗаеднички вокабулар
уредиНекои примери на зборови споделени меѓу повеќето или сите балтословенски јазици се:
- *léiˀpāˀ 'липа': литвански líepa, пруски līpa, латвиски liẽpa, латгалски līpa, прасловенски *lipa (старословенски липа, руски ли́па, полски lipa, чешки lípa)
- *ránkāˀ 'рака': литвански rankà, пруски rānkan (acc. sg.), латвиски rùoka, латгалски rūka, прасловенски *rǭkà (старословенски рѫка, руски рука́, полски ręka, чешки ruka)
- *galˀwā́ˀ 'глава': литвански galvà, пруски galwo, латвиски gal̂va, латгалски golva; прасловенски *golvà (старословенски глава, руски голова́, полски głowa, чешки hlava).[2]
И покрај лексичкиот развој ексклузивен за балто-словенските јазици кој покажува докази за постоење на фаза на заеднички развој, постојат значителни разлики во вокабуларот на балтичките и словенските јазици. Розвадовски забележал дека секое семантичко поле содржи основен вокабулар кој етимолошки се разликува помеѓу двете гранки. Андерсен претпочите модел на дијалектен континуум, каде најсеверните дијалекти се развиле во балтички, а најјужните дијалекти се развиле во словенски јазици. Андерсен смета дека соседните јазици можеби допринеле до разлики во вокабуларот.[3]
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 Young (2006)
- ↑ Lurker, Manfred (2004). The Routledge dictionary of gods and goddesses, devils and demons. Routledge. p. 187. ISBN 978-0-415-34018-2.
- ↑ Andersen, Henning (2003), „Slavic and the Indo-European Migrations“, Language Contacts in Prehistory. Studies in Stratigraphy, Current Issues in Linguistic Theory, Amsterdam–Philadelphia: John Benjamins, 239: 71–73,
It has always been a riddle how it came about that the Slavic and Baltic languages, while sufficiently similar to suggest a common origin (“Proto-Balto-Slavic”), and developing side by side for thousands of years under natural and technological conditions that must have been fairly similar, came to be so different. Leaving the similarities of structure aside and considering just the lexicon, there are indeed several hundred lexemes in Common Slavic that have etymological equivalents or near-equivalents in Baltic. On the other hand, however, there is not a single semantic field in which there are not deep differences in the corresponding lexis.
Поврзано
уредиНадворешни врски
уреди- Балтословенската акцентација
- Трубачев О., Бернштейн С. (2005), „Отрывки о балто-южнославянских изоглосах“, Сравнительная грамматика славянских языков (руски), Moscow: Наука (Бернштајн и Трубачев за балстословенските изоглоси)