Апострофа
Апостроф ( грчки: ἀποστροφή, латински: apostrophé, што значи "одврати" или "се откаже"; нагласена е последна буква "е") [1] невидлива стилистичка фигура.[2] Се појавува кога некој го прекинува разговорот со публиката (на пр. во шоуто) и го насочува говорот кон трета страна, како што е сопернички пратеник или некое друго лице, понекогаш отсутно од местото на настанот. Често примателот е персонифициран апстрактен квалитет или нежив објект.[3][4] Во драматични дела и поезија напишани или преведени на англиски , таква стилистичка фигура често претставува вокативен крик на "О". Поетите можат да ја рецитираат љубената, музата , Бога , љубовта , времето или кој било друг концепт кој не може да зборува во реалноста.[5][6][7]
Примери
уреди- "Ти славно сонце!" Самуел Тејлор колајдер , Ова лимово дрво .[8]
- "О, мои пријатели, тука нема пријател" Мишел де Монтен , првично му се припишува на Аристотел .[9]
Наводи
уреди- ↑ „Definition of Apostrophe“. Dictionary.com. Посетено на 24 февруари 2018.
- ↑
. Encyclopædia Britannica. 2 (11. изд.). 1911. стр. 205.
- ↑ Hays, J. Daniel; Duvall, J. Scott (1 септември 2011). The Baker Illustrated Bible Handbook (Text Only. изд.). Baker Books. ISBN 978-1-4412-3785-9.
- ↑ Ford, Margaret L. (1984). Techniques of Good Writing. Irwin Pub. ISBN 978-0-7725-5001-9. Посетено на 8 август 2013.
- ↑ „Apostrophe (poetry)“. Grammarist.com (англиски). Посетено на 25 февруари 2018.
- ↑ „The Apostrophe“. English Literature and Composition (англиски). 4 февруари 2013. Посетено на 25 февруари 2018.
- ↑ Ridderstrøm, Av Helge (21 ноември 2016). „Apostrofe“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2018-02-25. Посетено на 25 февруари 2018.
- ↑ Greenblatt, Stephen (2006). The Norton Anthology of English Literature Ed. 8, Vol. D. New York: Norton. стр. 429.
- ↑ „Politics of friendship (Cover Story)“. American Imago. 22 септември 1993.
