Алесандро Страдела
Антонио Алесандро Бонцомпањо Страдела[1] (Болоња, 3 јули 1643[1] – Џенова, 25 февруари 1682) е италијански композитор од периодот на средниот барок . Тој уживал блескава кариера како слободен композитор, пишувајќи на комисијата, и соработувајќи со истакнати поети, произведувајќи над триста работи од различни жанрови.[2]
Животопис
уреди
Не се знае многу за неговиот ран живот, но бил од тосканско аристократско семејство, образуван во Болоња, и веќе го издигал своето име како композитор на возраст од 20 години. Во 1667 тој се пресели во Рим, каде компонирал за Кристина, Кралицата на Шведска, претежно црковна музика. Бил вклучен во настапи на четири опери, две од Гранческо Кавали и две од Антонио Цести. Потоа со Карло Амброџио Лонати се обидел да изврши проневера на пари од Римокатоличката црква, но бил откриен: го напуштил градот, се враќал подоцна, кога мислел дека е безбедно. Неговите многубројни афери со жени почнале да го прават непријател меѓу моќните мажи на градот, и тој морал да ја напушти Рим за добро.
Работа
уредиСтрадела бил исклучително влијателен композитор во тоа време, иако неговата слава паднала во сенка на Корели,Вивалди и други композитори од наредниот век. Нешто од неговата музика било експлоатирано од страна на Џорџ Фридрик Хендл, на пример во Израел и Египет. Веројатно неговото најголемо значење е во потеклото на концертот гросо: додека Корели во неговата Опера 6 бил првиот да објавува работи под овој наслов, Страдела јасно го користел форматот порано во една од неговите Сонате ди виоле. Откако двајцата се познаваат, директното влијание е веројатно.
Страдела напишал најмалку шест барок опери [3] , вклучувајќи и целосна комична опера Ил Тресполо туторе. Тој, исто така напишал повеќе од 170 кантати, барем една од нив е врз основа на песна од Себастиано Балдини, и шест ораториуми. Страдела композирал 27 одделни инструментални парчиња, најмногу за жици и басо континуо, како и обично во соната да киеса форматот.
Наследство
уредиНеговата шарен живот и неговата крвава смртта наредена од страна на моќната фамилија Ломелини обезбеди основа за биографски опери како што Ил канторе ди Венеција од Вирџинио Марќи (1835), Страдела од Луис Нидермејер (Париз, 1837), Страдела од Цезар Франк (1841, недовршена), Алесандро Страдела од страна на Фридрих вон Флоту (Хамбург, 1844), Алесандро Страдела од Адолф Скимон (1846), Страдела ил троваторе од Винченцо Москуца (1850), Алесандро Страдела од Џузепе Синико (1864).[4]
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 Vitali, Carlo. „Stradella, bolognese per caso. Nuovi documenti biografici“. Посетено на September 10, 2018.
- ↑ Gianturco, Carolyn. „Alessandro Stradella (1639–1682)“. Hyperion Records. Посетено на July 24, 2014.
- ↑ Le gare dell'amor eroico ossia l'Oratio Opera in three acts. Genova, Teatro Falcone 1679; revived Genova 2006.
- ↑ Jürgen Heidrich; Hans Joachim Marx; Ulrich Konrad (2002). Musikalische Quellen, Quellen zur Musikgeschichte: Festschrift für Martin Staehelin zum 65. Geburtstag. Vandenhoeck & Ruprecht. стр. 235. ISBN 978-3-525-27820-8.