Александра Бојко
Александра Леонтиевна Бојко (руски: Александра Леонтьевна Бойко; 20 мај 1918 – 25 мај 1996) ― тенковски командант во Советската војска активна на Источниот фронт во Втората светска војна.
| Александра Бојко Александра Леонтьевна Бойко | |
|---|---|
| Родено име | Александра Леонтиевна Бојко |
| Починал | 25 мај 1996 (возр. 78) |
| Држава | Советски Сојуз |
| Род | Војска на СССР |
| Служба | 1943–1945 |
| Чин | Помлад поручник |
| Битки/војни | Источен фронт |
| Одликувања | Орден на Татковинската војна од прва класа |
| Сопружник/ци | Иван Феродович Бојко |
Животопис
уредиАлександра Леонтиевна Моришева е родена на 20 мај 1918 година во Белебеј, Башкортостан, РСФСР. Дипломирала на Киевскиот национален универзитет за технологии и дизајн во 1938 година и се вработила како хемичар во фабрика во Башкортостан. Моришева се преселила во Магадан, каде што станала инспектор во трустот Колимснаб до февруари 1942 година.[1] Моришева се омажила за Иван Федорович Бојко.[2]
Заедно со нејзиниот сопруг, Иван Бојко, таа собрала 50.000 рубљи од нивните заштеди за да плати за изградба на тенк за Советската војска. Како дел од напорите, тие апелирале да бидат испратени на Источниот фронт. Една година подоцна, таа била назначена за командант на тенк додека го имала чинот помлад поручник, а нејзиниот сопруг бил нејзин инженер во тенкот. Двајцата дипломирале на забрзаната програма на Училиштето за резервоари во Чељабинск. Тие првпат влегле во битка за време на Офанзивата во Рига во 1944 година, а било објавено дека уништиле пет тенкови и два митралези на возила за две недели. Во август истата година, таа била наградена со Орден за Татковинската војна од прва класа.[1]
Таа отишла во Москва во септември истата година, каде што присуствувала на антифашистички собир и се појавила на задната корица на списанието Огонёк (се изгобара Огонјок).[1] Подоцна, додека се бореле на Балтикот, и двајцата Бојковци биле повредени и поминале време во болница. Тие биле пуштени на време за да го прослават Денот на победата во Чехословачка.[3] Откако била демобилизирана, се вратила во Магадан и водела пекарница пред двапати да биде избрана во Градскиот совет, во 1947 и 1953 година. Таа потоа се преселила во Апшеронск, но била прогласена за почесен граѓанин на Магадан на 4 декември 1991 година. Таа починала на 25 мај 1996 година.[1]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 „БОЙКО АЛЕКСАНДРА ЛЕОНТЬЕВНА“ (руски). МАГАДАН. Архивирано од изворникот на 25 јули 2018. Посетено на 16 јули 2023.
- ↑ Luban, Leonid (јануари 1947). „Русские люди“. Smena (147). Посетено на 16 јули 2023.
- ↑ „ИХ ВОДИЛА МОЛОДОСТЬ“. Krasnaya Zvezda (руски). 5 март 2005. Посетено на 16 јули 2023.