Абаримон

Абаримон или антипод во митологијата биле луѓе чии стапала биле свртени наназад, но и покрај овој хендикеп можеле да трчаат со голема брзина.

Нулос, сличен на абаримон. Дрворез од Хартман Шедел : Нирнберг Хроника, 1493, стр. XII г.

Во Европа, ова племе првпат го опишал Плиниј Постариот, во неговата книга Природна историја (VII 11), кој сметал декаа биле родени во Индија. Слична приказна раскажал и Аулус Гелиус во Ноќите на таванот.

Тие живееле рамо до рамо со дивите животни и обидите да ги фатат не успеале бидејќи биле многу диви. Плиниј посочува на информации кои потекнуваат од Бајтон, кој бил геодет на земјиштето на Александар Македонски. Бајтон велел дека абаримоните можеле да го дишат воздухот само во нивните домашни долини. Поради посебниот квалитет на воздухот, што значело дека доколку дишат подолго време, би било невозможно да дишат друг вид воздух. Поради тоа, жителите не можеле да ја напуштат долината и да живеат на друго место. И така било невозможно да се фатат и да се изведат во дворовите на некој далечен владетел, или на големото македонско освојување.

Можно е ова да е премногу дизајниран етнографски опис на древниот вид диви животни во областите во близина на Хималаите.

Според друга легенда, Абаримон се споменува како пејзаж во Скитија, долина на планината Имаус, (која може да биде истата со Хиндукуш или Хималајските Планини).

Подоцна, Абаримон бил накратко опишан како племе во земјата Татарија. Во средниот век, некои цртачи на карти, по познатиот хелиоцентричен поглед, направиле чудовишта во форма на луѓе Абаримон и ги поставиле на надворешната граница на светот.

Наводи

• Природна историја на Плиниј . Џон Босток, Хенри Томас Рајли, преведувачи. Џорџ Бел и синовите, 1890 година.

Надворешни врски

• http://www.lizaphoenix.com/encyclopedia/abarimon.shtml Архивирано на 26 март 2018 г. Фениксиската книга на суштества.