Џулио Чезаре Прокачини

Џулио Чезаре Прокачини (1574–1625) бил италијански сликар и скулптор од раната барокна ера во Милано.

Биографија

Роден во Болоња, тој бил син на маниристичкиот сликар Ерколе Прокачини постариот и брат на Камило Прокачини и Карло Антонио Прокачини. Семејството се преселило во Милано околу 1585 година со помош на богатиот колекционер на уметнички дела Пиро Висконти.

Почнал како скулптор во катедралата и во миланската црква Санта Марија во близина на Сан Целзус. Во 1610 година тој насликал шест од Квадрони, големи платна кои го слават св. Карло Боромејски.

Меѓу неговите многубројни жртвеници се Обрежувањето (околу 1616 година) сега во Галерија Есте, Модена, и Тајната вечера (1616) за манастирот поврзан со базиликата на Пресвета

Го насликал и камшикувањето Христово. Во 1620 година за црквата Санта Марија ди Канепанова во Павија насликал две платна на кои е прикажана Дебора која ја собира војската и Рејчел со Јаков кај бунарот и, сè уште во истиот град, Света Тереза за црквата Санта Марија дел Грацие.^[2]

Работел со Џовани Батиста Креспи (ил Серано) и Пјер Франческо Мазучели (ил Моразоне) следејќи ги упатствата на кардиналот Федерико Боромејски, покровител на уметноста и братучед на Карло Боромејски. Од тоа време постои прекрасен венец што Прокачини го направил во соработка со фламанскиот сликар Јан Бројгел, кој во тоа време работел и за кардиналот Боромејски, припаѓа на колекциите на музејот Прадо и потекнува од шпанската кралска колекција. Тој исто така насликал и мали религиозни платна за богати семејства, во Милано и во Џенова, каде што ги видел делата на Рубенс.

Неговиот стил го покажува влијанието на болоњскиот маниризам и венецијанскиот колоризам и го означува почетокот на барокот.

Галерија

Еце Хомо, 1615–1620, Музеј на уметност во Далас
Предика ди Сан Џовани Батиста
Агонијата во градината, 1616–1620, музеј Прадо, Мадрид.^[3]
Мистичниот брак на Света Катерина, Кралскиот музеј за ликовни уметности на Белгија
Венец со Богородица и дете и два ангели, во соработка со Јан Бројгел Постариот. в. 1619. Музеј Прадо, Мадрид.^[3]

Делумна антологија

Крунисување на Богородица [1]
Богородица со светите Фрањо и Доминик; институција Бројаница [2]
Ecce Homo, 1615–1620, денес во Музејот на уметност во Далас

Наводи

↑ „Red Digital de Colecciones de Museos de España - Museos“. ceres.mcu.es (шпански). Посетено на 2021-07-07.
↑ „Cenni Storici e Architettonici“. Frati di Canepanova. Архивирано од изворникот на 2022-08-31. Посетено на 8 September 2022.
↑ ^3,0 ^3,1 „Garland with the Virgin and Child and two Angels - The Collection - Museo Nacional del Prado“. www.museodelprado.es. Посетено на July 6, 2021.

Надворешни врски

Wittkower, Rudolf (1993). „Art and Architecture Italy, 1600–1750“. Pelican History of Art. 1980. Penguin Books Ltd. стр. 98–102.
Procaccini exhibition.
Domenico Sedini, Giulio Cesare Procaccini Archived 2021-08-17 at the Wayback Machine, online catalogue Artgate by Fondazione Cariplo, 2010, CC BY-SA.

Други проекти

Џулио Чезаре Прокачини на Ризницата ^?

[1] „Red Digital de Colecciones de Museos de España - Museos“. ceres.mcu.es (шпански). Посетено на 2021-07-07.

[2] „Cenni Storici e Architettonici“. Frati di Canepanova. Архивирано од изворникот на 2022-08-31. Посетено на 8 September 2022.

[museodelprado.es-3] 3,0 ^3,1 „Garland with the Virgin and Child and two Angels - The Collection - Museo Nacional del Prado“. www.museodelprado.es. Посетено на July 6, 2021.

[1]

[2]

[3]