Црна легија
Црната легија (хрватски: Crna Legija), официјално 1-та стоечка активна бригада (Prvi stajaći djelatni sdrug), била пешадиска усташка единица, активна за време на Втората светска војна во Независна Држава Хрватска. Легијата била формирана во септември 1941 година како прв усташки полк. Се состоела претежно од босански и хрватски бегалци од источна Босна, каде што биле извршени големи масакри од страна на четниците и во помал степен од страна на југословенските партизани.[1] Легијата станала позната по своите жестоки борби против четниците и партизаните и масакрите врз српски цивили. Команданти на легијата биле полковник Јуре Франчешиќ и Рафаел Бобан и се состоела од 1.000 до 1.500 мажи.
Црна Легија (прва активна бригада) | |
---|---|
Војниците на црната легија во Сараево (7 април 1942) | |
Активна | 3 септември 1941 – 8 мај 1945 |
Земја | Предлошка:Country data Независна држава Хрватска |
Род | Усташи |
Вид | Стрелачка пешадија |
Улога | Анти-партизански и анти-четнички операции |
Големина | пешадиски полк |
Прекари | Црнци |
Гесло | Za poglavnika i za dom spremni! (Спремни за поглавникот и за татковината) |
Бои | Black |
Марш | Ево зоре, ево дана |
Битки | Операција Озрен Операција Трио Битка на Козара Битка на Купрес Операција Власеница Операција Динара |
Распуштена | 8 мај 1945 |
Команданти | |
Истакнати команданти | Јуре Францетиќ Рафаел Бобан |
Обележја | |
Знак | Црна униформа |
Историја
уредиЦрната легија била формирана во Сараево во април 1941 година од страна на 12 членови од кои 11 биле Хрвати, а еден босански муслиман. Голем број муслимани се придружиле како резултат на злосторствата извршени против босанските муслимани .[2] Првото официјално име на групата било Сараево Усташки камп. Единицата била формирана од страна на предвоените членови на Усташите, Јозо Зубиќ, Драго Јилек и Беќир Локмиќ. Командант на единицата бил Локмиќ кој бил член на Усташите стационирани во Сараево пред војната. Првата задача на единицата била да ги заштити државните згради во Сараево.[3]
Првиот вооружен конфликт се случил на железничката пруга во Пале, Сараево, против четниците кои сакале да го преземат водоводот. Наскоро, настанал судир со четниците од поширокото подрачје на Сараево, под планините Игман, Требевиќ и Романија . По Битката кај Купрес, првиот и вториот батаљон на Легијата биле искористени за формирање на кадри за ново формираната 5-та постојана активна бригада која била под команда на Рафаел Бобан и вклучена во 5-та дивизија на вооружените сили на Хрватска во декември 1944 година.[1]
Во август 1942 година Франчешиќ бил назначен за врховен командант на сите постојани активни бригади на усташката армија, а за нов командант на Легијата бил назначен Иво Штипковиќ. За време на предводењето на Штипковиќ, Легијата загубила уште повеќе мажи кога 23-тиот и 28-от батаљони (составени главно од босански муслимани) биле распуштени, а нивните војници пренесени во 13-та планинска дивизија на Вафен во СС „Ханшчар“ . По смртта на полковникот Штипковиќ во септември 1943 година за командант на Легијата бил назначен Мајор Милан Шулентиќ, но само осум дена подоцна, тој бил заменет од страна на мајорот Фрањо Судар. Кон крајот на 1944 година, Легијата била вклучена во 1-та дивизија на хрватските вооружени сили под команда на генералот Роман Доманик . Војниците на Црната легија продолжиле да носат црна униформа до крајот на војната. На крај, најмалку 120 поранешни службеници на Црната Легија беа погубени од партизаните во Сисак во мај 1945 година. На крајот на војната, многу војници на Црната легија одбиле да се предадат и им се придружиле на крстоносците.
Белешки
уреди- ↑ 1,0 1,1 Tomasevich (2001), p. 422
- ↑ Hoare (2006), p. 165
- ↑ Marković 2003.
Наводи
уреди- Haynes, Rebecca; Rady, Martyn (2011). In the Shadow of Hitler: Personalities of the Right in Central and Eastern Europe. I.B. Tauris. ISBN 1-84511-697-6. Haynes, Rebecca; Rady, Martyn (2011). In the Shadow of Hitler: Personalities of the Right in Central and Eastern Europe. I.B. Tauris. ISBN 1-84511-697-6. Haynes, Rebecca; Rady, Martyn (2011). In the Shadow of Hitler: Personalities of the Right in Central and Eastern Europe. I.B. Tauris. ISBN 1-84511-697-6.
- Hoare, Marko Attila (2006). Genocide and Resistance in Hitler's Bosnia: The Partisans and the Chetniks. Oxford University Press. ISBN 0-19-726380-1. Hoare, Marko Attila (2006). Genocide and Resistance in Hitler's Bosnia: The Partisans and the Chetniks. Oxford University Press. ISBN 0-19-726380-1. Hoare, Marko Attila (2006). Genocide and Resistance in Hitler's Bosnia: The Partisans and the Chetniks. Oxford University Press. ISBN 0-19-726380-1.
- Tomasevich, Jozo (2001). War and Revolution in Yugoslavia, 1941–1945: Occupation and Collaboration. 2. San Francisco: Stanford University Press. ISBN 0-8047-3615-4. Tomasevich, Jozo (2001). War and Revolution in Yugoslavia, 1941–1945: Occupation and Collaboration. 2. San Francisco: Stanford University Press. ISBN 0-8047-3615-4. Tomasevich, Jozo (2001). War and Revolution in Yugoslavia, 1941–1945: Occupation and Collaboration. 2. San Francisco: Stanford University Press. ISBN 0-8047-3615-4.