Харсуски јазик
Харсускиот (арапски: لغة حرسوسية ) е семитски јазик, дел од групата на јужноарапски јазици. Јазикот е мајчин јазик на Харасите и се зборува(л) во покраината Дофар во Оман. Денес јазикот е пред изумирање,[1] бидејќи го зборуваат од 600 до 1000 луѓе. Јазикот е сличен со мехрискиот.[2]
| Харсуски јазик | |
|---|---|
| Harsiyyet | |
| Застапен во | Оман |
| Подрачје | Џидат ал Харасис, Дофар, Оман |
| Говорници | 600 (2011)e19 |
| Јазично семејство | афроазиско
|
| Јазични кодови | |
| ISO 639-3 | hss |
 | |
Преглед
уредиЈазикот за првпат бил цел на странско истражување во 1937 година, кога бил спомнат од Бертрам Томас во неговата книга „Четири чудну јазици во Јужна Арабија“.[1] Некои јазичари го сметале јазикот за дијалект од сродниот мехриски јазик,[3] но повеќето јазичари сметаат дека јазиците иако се слични се сепак различни.[2] Харсускиот, како и останатите јужноарапски јазици, не е пишан јазик,[1] иако во скоро време имало обиди за негово запишување користејќи писмо кое се заснова на арапското писмо.[4]
Бидејќи Харасите биле единствени жителуии во Џидат ал Харасис, јазикот се развил во релативна изолација.[5] Сепак, денес повеќето од хараските деца учат на арапски јазик и се описменети на арапски јазик. Јазикот останал да се говори по дома и не се пренесува на идните генерации.[1] Според УНЕСКО, јазикот е дефинитивно загрозен и му претстои опасност од изумирање.[6]
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Morris, M. 2007. "The pre-literate, non-Arabic languages of Oman and Yemen. Архивирано на 8 март 2015 г." Lecture conducted from Anglo-Omani and British-Yemeni Societies.
- ↑ 2,0 2,1 Peterson, J.E. "Oman's Diverse Society: Southern Oman." In: Middle East Journal 58.2, 254-269.
- ↑ Maisel, S., and Shoup, J. 2009. Saudi Arabia and the Gulf Arab States Today: An Encyclopedia of Life in the Arab States.[мртва врска] Westport, Conn.: Greenwood Press.
- ↑ Eades, D. "The documentation and ethnolinguistic analysis of Modern South Arabian: Harsusi." Endangered Languages Archive.
- ↑ Chatty, D. 2013. “Negotiating Authenticity and Translocality in Oman: The 'Desertscapes' of the Harasiis Tribe.” In S. Wippel (ed.). Regionalizing Oman 6, 129-145. Springer Netherlands.
- ↑ United Nations Educational, Scientific and Cultural Organisation (UNESCO), "Atlas of the World's Languages in Danger", 2010.
Литература
уреди- Chatty, Dawn (2001). „Adapting to Multinational Oil Exploration: The Mobile Pastoralists of Oman“. Differenz und Integration. 1 (2): 1–19.
- Johnstone, Thomas M. (1977). Ḥarsūsi Lexicon and English-Ḥarsūsi word-list. London: Oxford University Press.
- Simeone-Senelle, Marie-Claude (1997). „The Modern South Arabian Languages“ (PDF). The Semitic Languages: 378–423. Архивирано од изворникот (PDF) на 2020-07-09. Посетено на 2019-01-15.
- Stroomer, Harry (2004). Harsusi Texts from Oman: Based on the Field Materials of T. M. Johnstone. Wiesbaden: Otto Harrassowitz. ISBN 3447050977.
- Thomas, Bertram (1937). Four Strange Tongues from South Arabia: The Hadara Group. H. Milford.