Теихоинска киселина
Теихоински киселини (грчки τεῖχος, teīkhos, "ѕид", поконкретно ѕид на тврдина, спротивно на τοῖχος, toīkhos, обичен ѕид)[1] се бактерискикополимери [2] на глицерол фосфат или рибитол фосфат и јаглехидрати врзани со фосфодиестерски врски.
Локација и структура уреди
Теихоинските киселини се наоѓаат во рамките на клеточниот ѕид на повеќето Грам-позитивни бактерии, како што се припадниците на родовите Staphylococcus, Streptococcus, Bacillus, Clostridium, Corynebacterium, и Listeria, и се протегаат до површината на пептидогликанскиот слој. Теихоинските киселини не се среќаваат кај Грам-негативните бактерии. Тие можат да бидат ковалентно поврзани за N-ацетил-мураминска киселина или терминален D-аланин во тетрапептидната врска меѓу единиците од N-ацетил-мураминска киселина на пептидогликанскиот слој, или можат да бидат прицврстени (закотвени) за цитоплазматската мембрана со помош на липид.
Теихонските киселини кои се закотвени за мембраната се нарекуваат липотеихоински киселини, а теихоинските киселини кои се врзани за пептидогликанот се познати како теихоински киселини на ѕидот.
Теихоински киселини на ѕидот уреди
Најчестите структури се ManNAc(β1→4)GlcNAc дисахариди со еден до три глицерол фосфати поврзани за C4 хидроксилната група на ManNAc проследено со долг синџир од неколку глицерол или рибитол фосфати.
Функција уреди
Главната функција на теихоинските киселини е давање ригидност на клеточниот ѕид преку привлекување на катјони на магнезиум и натриум. Теихоинските киселини можат да бидат супституирани со естерски поврзани D-аланин[3] или D-гликозамин,[4] што и дава на молекулата цвитерјонски својства.[5] Теихоинските киселини, исто така, помагаат во регулација на растот на клетката со ограничување на способноста на автолизините да ја раскинат β(1-4) врската помеѓу N-ацетил-гликозамин и N-ацетил-мураминска киселина.
Липотеихонските киселини може да делуваат и како рецепторски молекули за бактериофаги кои напаѓаат Грам-позитивни бактерии; сепак, ова сè уште не е доволно потврдено.[6] Тие се кисели полимери и придонесуваат за негативниот полнеж на клеточниот ѕид.
Наводи уреди
- ↑ τεῖχος. Henry George Liddell, Robert Scott. A Greek-English Lexicon - Perseus Project
- ↑ Teichoic acids at the US National Library of Medicine Medical Subject Headings (MeSH)
- ↑ Knox KW, Wicken AJ (June 1973). „Immunological properties of teichoic acids“. Bacteriological Reviews. 37 (2): 215–57. PMC 413812. PMID 4578758.
- ↑ Cot M, Nigou J, и др. (October 2011). „Lipoteichoic Acid in Streptomyces hygroscopicus:Structural Model and Immunomodulatory Activities“. PLOS ONE. 6 (10): e26316. doi:10.1371/journal.pone.0026316. PMC 3196553. PMID 22028855.
- ↑ Garimella R, Halye JL, Harrison W, Klebba PE, Rice CV (October 2009). „Conformation of the phosphate D-alanine zwitterion in bacterial teichoic acid from nuclear magnetic resonance spectroscopy“. Biochemistry. 48 (39): 9242–9. doi:10.1021/bi900503k. PMID 19746945.
- ↑ Raisanen, L.; Draing, C.; Pfizenmaier, M.; Schubert, K.; Jaakonsaari, T.; Aulouck, S.; Hartung, T. & Alatossava, T. (June 2007). „Molecular interaction between lipoteichoic acids and Lactobacillus delbrueckii phages depends on the D-Alanyl and a-glucose substitution of poly(glycerophosphate) backbones“. J.Bac: 4135–4140.