Староперсиски јазик

Староперсискиот е старата развојна форма на персискиот јазик. Овој јазик е еден од двата директно документирани староирански јазиици, другиот е авестанскиот. Староперсискиот се појавува воглавно на древни натписи, табли и печати од Ахеменидското (Персиско) царство (600 п.н.е. до 300 п.н.е.). Јазикот се наоѓа на натписи во современите Иран, Романија,[1][2][3] Ерменија, Бахреин, Ирак, Турција и Египет,[4][5]

Староперсиски јазик
Застапен воДревна Персија
Ерасе развил во средноперсиски јазик до 300 п.н.е.
Јазично семејство
Писмостароперсиско клинесто писмо
Јазични кодови
ISO 639-2peo
ISO 639-3peo
Linguistpeo
Староперсиски јазик во Персеполис

Фонологија

уреди

Според староперсиското писмо, јазикот го имал следниот гласовен систем:

Самогласки

  • Долги: /aː/ /iː/ /uː/
  • Кратки: /a/ /i/ /u/

Согласки

уснени забно-алвеоларни тврдонепчени меконепчени грлени
носни m n
експлозивни p b t d k ɡ
фрикативни f θ x h
африкативни t͡s t͡ʃ d͡ʒ
шушкави s z ʃ
трперливи r
апроксимантни l j w

Наводи

уреди
  1. Kuhrt 2013, стр. 197.
  2. Frye 1984, стр. 103.
  3. Schmitt 2000, стр. 53.
  4. „Old Persian Texts“.
  5. Kent, R. G.: "Old Persian: Grammar Texts Lexicon", page 6. American Oriental Society, 1950.

Надворешни врски

уреди