Среќно слетување

„Среќно слетување“ ― првиот објавен расказ на Вилијам Фокнер. Појавувајќи се во изданието од 26 ноември 1919 година на The Mississipian, книжевно списание на Универзитетот Мисисипи, „Среќно слетување“ ја раскажува приказната за кадетот Томпсон, кој е испратен на самечки лет без соодветна насока. Томпсон успешно слета, а неговиот инструктор по летање, Бесинг, ја зема заслугата за одличната работа што ја направи во подучувањето на кадетскиот пилот. Тоа е измислено претерување засновано на искуството на Фокнер како кадет-пилот за Кралските воздухопловни сили (РАФ) во 1918 година.

Поставката на приказната е веројатно Аеродромот Лисајд во Торонто, Онтарио. Додека бил студент на Факултетот за воена аеронаутика на Универзитетот Торонто во 1918 година, Фокнер имал многу можности да ги набљудува операциите на овој аеродром.

Мислењето варира за квалитетот на „Среќно слетување“; животописецот Стивен Б. Оутс го расказот нарекува „забавен“, додека друг животописец ја означува приказната „вообичаена“ и „без вистинска длабочина“.

Анализа

Интерпретациите на приказната се многу различни. Парини ја наоѓа приказната „за лажното чувство за постигнување на еден млад човек“ и ги припишува чувствата на Томпсон на „внатрешниот сомнеж“ на Фокнер; авторот, според Парини, мора да имал „чувство дека светот во него гледа повеќе отколку што тој всушност поседува“. Фредерик Р. Карл вели дека приказната „го воспоставува Фокнер како раскажувач на високи приказни, жив и значаен дел од неговата уметничка замисла и средиште на неговата лудска замисла“. Тоа е исто така значајно затоа што во него, Фокнер го отфрла „вештачкиот јазик“ што нарушува голем дел од она што го напишал како млад човек.

Комичните елементи во приказната ги навестуваат хумористичните елементи што Фокнер често ги вклучувал дури и во неговата најсериозна фикција. Приказната, исто така, ја покажува способноста на Фокнер да ги претвори работите од секојдневниот живот во интересна приказна. Како кадет-пилот, Фокнер веројатно никогаш не летал со авион; неговата единица РАФ била распуштена на почетокот на неговата обука бидејќи завршила Првата светска војна.^{[се бара извор]}

Вилијам Фокнер не бил пилот од Првата светска војна и не научил да лета до 1930-тите. Неговиот инструктор бил Вернон К. Омли, кој исто така го научил неговиот брат Дин да лета. Дин подоцна починал кога крило се свиткало на 1400 метри во близина на Понтоток, Мисисипи во 1935 година.

„Во годините по Првата светска војна, Вилијам Фокнер му навестил на своето семејство и на познаниците дека бил пилот во РАФ. Некои луѓе дури мислеа дека тој летал во борбени мисии во Франција и дека бил ранет. Оваа измислена личност ја одржувал во текот на целиот свој живот, а таа била прифатена од повеќето научници и животописци. Во неколку од раните дела на Фокнер биле прикажани авијатичари како средишни ликови, а тој ги третирал како романтизирани, трагични јунаци како конфедеративните коњанички офицери. Пилон, кој е напишан откако тој всушност почнал да лета, ја одразува свесноста за психологијата на летањето што не е видена во неговите претходни дела. Личноста на „ранетиот пилот“ на Фокнер била само еден аспект од неговата замислувачка и творечка личност, но знаењето за оваа личност е неопходно за разбирање на човекот, а со тоа и неговата уметност.“

Дополнителна книжевност

• Карл, Фредерик Р. (1989), William Faulkner: American Writer. Weidenfeld and Nicolson.
• Парини, Џеј. (2004), One Matchless Time: A Life of William Faulkner. Harper Perennial.
• Оутс, Стивен Б. (1987), William Faulkner: The Man and the Artist. Harper Perennial.