Манарски Залив
Манарскиот Залив е голем плиток залив со составен дел на Лакидивско Море во Индискиот Океан и со просечна длабочина од 5.8 метри.[3] Лежи помеѓу западниот брег на Шри Ланка и југоисточниот дел на Индија, во регионот на брегот Коромандел. Синџирот на ниски острови и гребени се познати како Рама Сету, кој го вклучува островот Манар, го одделува Манарскиот Залив од заливот Палк, кој лежи на север помеѓу Шри Ланка и Индија. Малвату Оја (река Малвату) од Шри Ланка и утоките на реките Тамирабарани и реките Ваипар од Јужна Индија се излеваат во Заливот.[4] Дугонг (морска крава) се наоѓа тука.
| Манарски Залив | |
|---|---|
 | |
| Подрачје | Тамил Наду |
| Координати | 8°28′N 79°01′E / 8.47° СГШ; 79.02° ИГД |
| Најг. должина | 160 kм (99 ми) км |
| Најг. ширина | 130–275 kм (81–171 ми) км |
| Најг. длабочина | 1,335 м (4,380 ст) м |
| Наводи | [1][2] |
Конзервација уреди
Морско живеалште уреди
Сместен на југоисточниот врв на потконтинентот, е познат Манарскиот Залив кој прикрива над 3.600 видови флора и фауна, што го прави еден од најбогатите крајбрежни региони во Азија. Во Манарскиот Залив се забележани 117 видови тврди корали. Морските желки се чести посетители на заливот, како и ајкулите, дунгоните и делфините. Сепак, комбинираните ефекти на 47 села, со вкупно население од околу 50.000, значеле дека прекумерното берба на морски видови станал проблем. Намалувањето на популацијата на риби е придружено со намалување на бројот на бисер остриги, горгониски корали и рогови од црви. Локалните рибари се потпираат на гребенот за да ги прехранат своите семејства, но деструктивните методи на риболов во комбинација со стресот на загадувањето и ископувањето корали значеа намалени улоги и кај крајбрежјето и кај крајбрежјето. Загрозените видови вклучуваат делфини, дугони, китови и морски краставици.
Во 1986 година, група од 21 островче што лежеа покрај брегот на Тамил Наду помеѓу Тутукуди и Данушкоди бил прогласен за морски национален парк Залив на Манар. Паркот и неговите 10 км тампон-зоната биле прогласени за Биосферен резерват во 1989 година.
Биосферен резерват уреди
Биосферниот резерват Манарски Залив зафаќа површина од 10.500 км 2 од океанот, 21 остров и крајбрежното крајбрежје. Островчињата и крајбрежната тампон зона вклучуваат плажи, утоки и тропски суви широколисни шуми, додека морските средини вклучуваат заедници на алги, заедници на морска трева, корални гребени, солени мочуришта и шуми од мангрова. Мај 2019 година, Националниот центар за крајбрежни истражувања, институт под Министерството за Земјини науки, во Индија, има станица за теренско истражување во регионот на Манарскиот Залив, каде пронашле алармантна шема на белење во гребените во Мандапам, Килакарај и Палк Залив Истражувачите забележале шема на белење кај коралите кога температурите се искачиле помеѓу 32 °C и 36 °C.[5]
Морски активности уреди
Манарскиот Залив е познат по своите бисерни брегови Pinctada radiata и Pinctada fucata најмалку две илјади години. Плиниј Постариот (23–79) го пофалил бисерскиот риболов на заливот како еден од најпродуктивните во светот.[6][7][8] Иако екстракцијата на природни бисери се смета за прескапа во повеќето делови на светот, сепак се спроведува во заливот.[9]
Главни пристаништа на Манарски Залив се Коломбо во Шри Ланка и Туутукуди (Тутикорин) на Тамил Наду. Додека во овие пристаништа може да се сместат пловни објекти со длабок влечење, плиткиот теснец на Палк може да прими само мали плитки нацрти. Во јули 2005 година, индиската влада презела прелиминарни чекори за да се продолжи со Проектот за испорака на каналот Сетусамудрам, што ќе создадало длабок канал што ќе го поврзува Манарскиот Залив со Бенгалскиот залив. Проектните бустери ги потенцираат придобивките од директната рута за испорака што ги поврзува источните и западните брегови на Индија без долго патување околу Шри Ланка, екологистите предупредуваат на огромната штета што ваквиот проект може да го предизвика на морскиот живот и риболовот на Полскиот теснец и Заливот.
Наводи уреди
- ↑ J. Sacratees, R. Karthigarani (2008). Environment impact assessment. APH Publishing. стр. 10. ISBN 81-313-0407-8.
- ↑ Gulf of Mannar, Great Soviet Encyclopedia (in Russian)
- ↑ Gulf of Mannar (SE India), Sea-Seek.
- ↑ Kallidaikurichi Aiyah Nilakanta Sastri. (1979).
- ↑ https://www.thehindu.com/sci-tech/energy-and-environment/coral-bleaching-observed-near-mandapam-keezhakkarai-palk-bay/article27206124.ece
- ↑ R. Raghu Prasad and P. V. Ramachandran Nair (1973). „India and the Indian Ocean Fisheries“ (PDF). Journal of the Marine Biological Association of India. 15: 1–19.
- ↑ Arnold Wright (1999). Twentieth century impressions of Ceylon: its history, people, commerce, industries, and resources. стр. 227. ISBN 81-206-1335-X.
- ↑ James Hornell (2009). The Indian Pearl Fisheries of the Gulf of Manar and Palk Bay. BiblioBazaar. стр. 6. ISBN 1-110-87096-5.
- ↑ Michael O'Donoghue (2006). Gems: their sources, descriptions and identification. Butterworth-Heinemann. стр. 566. ISBN 0-7506-5856-8.