|
На пример, зачуваното својство може да биде ''оправданост'', темелниот концепт во [[интуиционистичка логика|интуиционистичката логика]]. Така, исказот не е вистинит или невистинит; наместо тоа, тој е оправдан или дефектен. Клучната разлика помеѓу оправданоста и вистината, во овој случај, е во тоа што законот за исклучена средина тука не држи: исказ кој не е дефектен, не мора да значи дека е оправдан - туку едноставно не е докажано дека е дефектен. Клучната разлика е во одреденоста на зачуваното својство: Можеме да докажеме дека ''P'' е оправдано, дека ''P'' е дефектно, или пак да не можеме да докажеме ниедно од нив. Валидниот аргумент ја зачувува оправданоста во текот на преобразбите, такашто исказот изведен од оправдани искази останува оправдан. Меѓутоа овие се докази во класичната логика кои зависат од законот за исклучена средина; бидејќи во овој систем тој закон не важи, постојат искази кои не можат да се докажат по тој пат.
==Однос со фазинеопределената логикаталогика==
Повеќевредносната логика е строго поврзана со теоријата на [[фазинеопределено множество|неопределените (фази) множества]] и [[неопределена логика|неопределената (фази)Н логика]]та. Концептот фазинеопределено подмножество бил изнесен од [[Љутфи Аскер Заде]] како формализација на [[неодреденост]]; т.е., феноменот дека еден предикат не мора да важи за некој предмет апсолутно, туку и само во извесна мера, и дека постојат многу гранични (преминливи) случаи. На тој начин, како кај повеќевредносната логика, фазинеопределената логикаталогика допушта вистинитосни вредности поинакви од „вистина“ и „невистина“. На пример, обично множеството на можни вистинитосни вредности е целиот интервал [0,1]. Но сепак, главната разлика помеѓу фазинеопределената логиката и повеќевредносната логика е во нивната цел. Впрочем, наспроти нејзиниот философски интерес (може да се употреби за работење со [[парадокс на купот]]), фазинеопределената логикаталогика е главно посветена на примената. Поточно искажано, на [[фазинеопределена логиката|неопределената]] може да се пријде на два начина. Првиот е во мошне тесно сродство со традицијата на повеќевредносната логика (Хајекова школа). Така, утврдуваме множество назначени вредности и ова ни дава можност да определиме наложен однос. Дедуктивниот апарат се определува со соодветно множество логички аксиоми и со соодветни правила на инференција. Другиот приод (Гогин, Павелка и други) е посветен на определување на дедуктивен апарат кој допушта ''приближни умувања''. Ваквиот апарат се определува со соодветно фазинеопределено подмножество логички аксиоми and by a и со соодветни правила на фазинеопределена инференција. Во првиот случај, логички последичниот оператор го дава множеството логичка последичност за дадено множество аксиоми. Во вториот случај, логички последичниот оператор го дава фазинеопределненото множеството како логичка последичност за дадено фазинаопределено множество хипотези.
Друг пример за бесконечновредносна логика е [[веројатносна логика|веројатносната логика]].
==Видете исто така==
* [[Тројна логика]]
* [[ФазиНеопределена логика]]
* [[Степен на вистинитост]]
* [[Лажна дилема]]
|
