Аксел Хојер: Разлика помеѓу преработките

Роден на 12 август 1890 година во Визби, Шведска, како син на професори Нилс Хојер и Еми Хојер. Хојер почнал да студира медицина на Институтот Каролинска во 1908 година, а во 1916 година станал доктор по медицина. Заминал во Париз во 1919 година, каде што се запознал со медицинската сестра Сигне Дал и подоцна се венчале во 1920 година. Покрај неговата работа и социјална посветеност, Хојер во раните 1920-ти истражувал за витаминот Ц, како и неговата улога во созревањето на клетките на сврзното ткиво. Својата теза ја поднел во Стокхолм во 1924 година за докторат на студии по скорбут, а потоа станал вонреден професор по хигиена на Физиолошкиот институт на Универзитетот Лунд.

Во 1930 година бил назначен за градски лекар на [[Малме|Малме,]] а потоа во 1935 година станал генерален директор на Националниот шведски одбор за здравство - функција која ја напуштил во 1952 година. За време додекакога бил дел од Медицинскиот одбор, тој направил неколку реформи во однос на превентивната заштита, вклучувајќи планирање на семејството, мајчинска помош и грижа за доенчиња, како и стоматолошки услуги.

Хојер бил назначен во [[Обединети нации|експертската комисија на ОН]] за економски прашања и во нивните комисии за домување. Тој бил испратен како специјален службеник за подобрување на медицинското образование во Индија по барање на државата Траванкоре-Кочин (денешна [[Керала|држава Керала]]). Хојер бил назначен за директор на Медицинскиот колеџфакултет, Тируванантапурам во Керала, позиција на која служел до 1954 година. <ref name="1952_csir_journal">{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=gkQ7AAAAIAAJ&q=axel+hojer|title=Journal of Scientific & Industrial Research|date=1952|publisher=Council of Scientific & Industrial Research.|language=en}}</ref>

Хојер ја предводел студијата на Одборот за здравство во 1948 година за реорганизација на здравствената заштита, со што предложил фокусирање на превентивната грижа и зајакнување на провинциски медицински локации. Предлогот бил мотивиран особено од фактот што дел од лекарите од примарната здравствена заштита биле одбиени поради наглото зголемување на болничките лекари. Студијата го полемизирала ставот на Медицинскиот одбор и Лекарското здружение во однос на примарната здравствена заштита. ИстрагатаСтудијата Хојер се залагала за поликлиника, каде приемот за амбулантска здравствена заштита ќе биде бесплатен, како и операциите. Студијатана Хојер била првиот и сеопфатен обид да се анализираат проблемите во амбулантската нега. Предложила формирање на центри од различни видови. Поголемите центри би вклучиле и специјалисти и општи лекари и биле лоцирани во болници. Малолетните би имале два или повеќе општи лекари и би биле лоцирани во провинциски станици. Хојер наишол на значителен отпор од медицинските работници, бил изложен на жестока кампања за печатот од колегите кои барале негова оставка. Како резултат на жалбижалбите, предлозите на комисијата не можеле понатака да се реализираат.