Адвентисти: Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с →Наводи: Додадена категорија |
с →Историја: Јазична исправка, replaced: небеск → небесн |
||
Ред 49:
Милер не бил единствениот пророк во тоа време. На почетокот на [[XIX век]] [[Нова Англија]] изобилувала со голем број проповедници, а популарноста на групните собирања им овозможила публика за нивните есхатолошки прогласи. На овие собири религиозното воодушевување преминувало во еуфорија. Околу 200 проповедници му помогнале на Милер во ширењето на неговите гледања и до [[1840]] година ги имало околу 50.000 следбеници кои се нарекувале „''Милеровци''“. Кога Христос не се вратил во текот на предвидената година, Милер ја признал својата грешка, но еден од неговите ученици повторно го „пресметал“ времето на Второто доаѓање за [[22 октомври]] [[1844]] година. Толку било напнато нивното очекување, така што кога дошло „''големото разочарување''“ извесен број милеровци во права смиса на зборот полуделе, а некои дури извршиле и [[самоубиство]], а повеќето едноставно се вратиле на својата претходна конфесионална припадност.
Во меѓувреме, [[Џозер Бејтс]], се убедил дека светиот ден во седмицата е саботата, Сабат, и овој ден попрво требало да се слави отколку неделата. Ова наизглед ново учење меѓу протестантите, во суштина било позајмено од баптистите на седмиот ден. Официјално било осудено од умереното крило на милеровците во [[1845]] година, но веќе следната година го ширела помала група под влијание на младата „пророчка“ [[Елен Г. Вајт]]. Елена се омажила за [[Џејмс Вајт]], адвентистички проповедник. Подоцна, имала видение кое ја разработило Едсоновата верзија. Таа објавила дека Господ во [[1844]] год. „''влегол во
== По основањето ==
|