Политика на САД: Разлика помеѓу преработките

Успешното учество, особено во федералните избори, бара голема количина на пари особено за телевизиско рекламирање. Многу е тешко овие пари да те соберат преку апели до масовната база, иако на изборите од 2008 година, кандидатите и од двете партии имаа успех при собирањето на пари од граѓаните преку интернет, како што Хауард Дин успеа со своите апели по интернет. Двете страни генерално зависат од богатите дарители и организации, традиционално Демократите зависеа од донации од организираната работна силе, додека пак републиканците се потпираа на бизнис донациите. Оваа зависонст од дарителите е контраверзна и тоа доведе до ограничување на трошење на политичките кампањи преку донесените закони. Противниците на фифансирањето на кампањите го цитираат првиот амандман за слободата на говорот, и го предизвикуваат законите за финансирањето на кампањите, бидејќи тие се обидуваат да ги заобиколат уставно загарантираните права на народот. Дури и со донесувањето на законот, компликациите при усогласувањето со првиот амандман имаат потреба од внимателно и претпазливо подготвување на законската легислатива, што доведува до законите кои сесè уште се прилично ограничени, особено кога ќе се споредат со оие закони во другите земји како Велика Британија, Франција или Канада.

И покрај оваа слаба организација, изборите сесè уште се претставуваат како национални трки помеѓу политичките партии. Во она што е познато како претседателски коалиции, кандидатите на претседателските избори станаа де факто водачи на нивните партии, а со тоа ги наведуваат поддржувачите на другите партии да гласаат за нивните кандидати. Од друга страна, федералните среднорочни избори ( каде што се избира само Кногресот, не и претседател) обично се сметаат како референдуми за работата на седницата на претседателот, со гласачи во или надвор од партијата на кандидатот за претседател кој помага на следната сесија на Конгресот да се помине или да се блокира претседателската агенда.